Piotr Napierała, Łukasz Tomys bardzo fajnie opisują środowisko w jakim wyrosła postać Trumpa (np. o tym jak jako nastolatek, w ramach pierwszej pracy, Trump rozwoził gazety – limuzyną z szoferem 🤣 )
Same poczynania tego człowieka budzą spore kontrowersje ale nie można mu zarzucić umiejętności sięgania po swoje 🤑 Audiobook porzuciłem za jego połowią, gdyż opis prezydentury to już ugłaskana wersja nieszablonowej postaci DT.

Biografia Elona Muska jest bardzo podobna w formie do biografii “Donald Trump. Przedsiębiorca i polityk”. Zawiera skondensowaną historię wizjonera, począwszy od dzieciństwa w RPA, aż do czasów obecnych. Pozycja może Ci się spodobać, gdy chcesz szybko i ogólnie zapoznać się z życiem i karierą Pana Muska.

Pozycja ta pozwala się bardzo pobieżnie zapoznać z życiem i przygodami Richarda Bransona. Książka dobra jeśli chcesz się ogólnie zapoznać z życiem, karierą pana RB i posłuchać odrobiny motywacji. Ale jeśli szukasz czegoś więcej i bardziej szczegółowych informacji – to raczej poleciłbym poszukać innej pozycji 😉

Czyli historia twórców gry, która na zawsze zmieniła nasze postrzeganie rozrywki. Ta specyficzna biografia rozpoczyna się od wczesnych lat młodości Johna Carmacka i Johna Romero. Następnie poznajemy ich początki w SoftDisk, czasy Commandor Keena, powstanie id Software, początki z Wolfenstein 3D, intensywny czas pracy nad DOOM, burzliwy czas Wstrząsów (Quake)… aż do 2003 (kiedy pierwsza wersja książki została wydana). Przez historię przewijają się znane z branży osoby, jak Bill Gates, Scott Miller czy Michael Abrash.

Całość jest fascynująca historią ludzi, którzy nie bali się podążać za swoimi marzeniami, którzy, mimo, że tak bardzo różni, znaleźli wspólny język i doskonale się uzupełniali… oraz dowiadujemy się co sprawiło, że John rozstał się z id Software.
Gorąco polecam, również osobom, które z grami mają niewiele wspólnego 🙂

PS. Doskonałym uzupełnieniem i rozszerzeniem historii opisanej w książce jest podcast z Johnem Carmackiem John Carmack: Doom, Quake, VR, AGI, Programming, Video Games, and Rockets | Lex Fridman Podcast #309.

Uważam, że jest to świetna pozycja, z którą każdy powinien się zapoznać. Zawiera wiele przydatnych i ciekawych wskazówek jak sobie radzić w negocjacjach, które mogą dotyczyć bardziej przyziemnych aspektów, jak negocjacje z osobami z życia codziennego.

Lech Kaniuk pokazuje jak się robi startupy i nie ukrywa przy tym mrocznych stron tego trudnego fachu. Książka inspirująca w pierwszej części i zaskakująca w drugiej (jak to się pracuje na wyższym szczeblu i szybko zwalnia, kiedyś cennych a dziś już niepotrzebnych, ludzi).

Mini poradnik od Felix Dennis, który dość brutalnie rozprawia się z realiami związanymi z budowaniem startupów i ogólnie biznesów, które mają w zamyśle przynosić spore zyski. Jeśli chcesz dowiedzieć się co trzeba poświęcić, aby dołączyć do krezusów, to powinieneś przeczytać tę pozycję.

Ta książka jest już trochę twardsza w przekazie i techniki są też bardziej brutalne 😁 Widzę jednak jak wiele można uzyskać praktykując tę sztukę. Polecam, gdyż uważam, że nie tylko duże inwestycje muszą podlegać takim procesom. Codziennie negocjujemy i warto opanować tę umiejętność aby być przygotowanym na mocniejsze uderzenie gdy przyjdzie na to czas 😁

Specjalnie dobrałem tę pozycję ze względu na kończący się kwartał i rok. Ten czas oznacza sporo planowania i wyłuskiwania tego na czym najważniejszym chcę się skupić prywatnie i biznesowo. OKRy jeszcze mocniej zarysują się w nadchodzącym roku i miejmy nadzieję, że 10x wzrost nie będzie problemem.

Ta książka to dość skomplikowany i ciekawy framework, który pomoże nam w podejmowaniu dobrych decyzji. Jest to dość twardy i mocno zwarty system więc raczej nie jest to czytanka dla tych, którzy chcą sobie coś poukładać z totalnego chaosu. Jednak jak już masz pewne rzeczy usystematyzowane w swoim funkcjonowaniu to warto poświęcić czas na tę lekturę.

Pozycja ta traktuje bardzo ogólnie o koncepcji grywalizacji w firmie. Pojawiają się nawiązania do najpopularniejszych gier online wraz z krótką i ogólną analizą dlaczego tak wiele osób w nie gra.

Wspomniane są również koncepcje przestrzeni społecznej i przestrzeni ekonomicznej – prawdziwa motywacja pochodzi z przestrzeni społecznej. Ludzie pracują motywowani czynnikami pochodzącymi z obu tych stref – pracują za pieniądze, ale pracują także dla satysfakcji z dobrze wykonanego zadania. Balans pomiędzy tymi przestrzeniami jest kluczowa.

Autor przytacza również wprowadzenia w organizacji wirtualnej waluty, która ma na celu poprawę motywacji i zaangażowania.

Pojawia się również wspomnienie o dwóch zagrożeniach w korporacji – niechcianych awansach i udawaniu niekompetencji.

Managers rise to the level of their incompetence.

Zasada Petera (z ang. Peter principle) – awanse zwykle przydzielane są za wyniki na aktualnym stanowisku. To oznacza, że nie przewidzimy jak dana osoba będzie radziła sobie po awansie na nowe stanowisko. Jeżeli poradzi sobie dobrze, to czeka ją kolejny awans, aż do momentu, w którym przestanie sobie radzić. W konsystencji utknie na stanowisku, na którym nie jest efektywna. Przykładem może być osoba techniczna awansowana na stanowisko managera/kierownika. Nowa pozycja wymaga całkowicie innego zestawu umiejętności, przez co nie wiemy czy dana osoba sprawdzi się w nowej roli. Dlatego należy z rozwagą awansować ludzi na nowe stanowiska, bacznie się przyglądają ich wynikom, przy zapewnieniu bezpiecznego powrotu.

Innym zagrożeniem w firmie jest udawanie niekompetencji. Osoby, które są dobre na swoim stanowisku będą udawały mniej kompetentne, aby nie zostać awansowane na stanowiska, na których nie chcą się znaleźć (np. przez nieciekawe zadania jakie na nich tam czekają etc.).

Ogólnie książka nie jest złą pozycją – pokazuje bardzo ogólnie różne koncepcje motywacji, problemy w firmie, przykłady grywalizacji, ale nie znajdziesz w niej zbyt wielu rad i rozwiązań. Myślę, że ta pozycja może być dobrym wstępem do poszukiwania wiedzy na temat grywalizacji i poprawy procesów w firmie lub zespole 😉

Książka ta zapozna Cię z rozwojem zespołu w procesie grupowym i poszczególnymi fazami – zależności, różnicowanie, kryzys odpowiedzialności, atak na lidera, nadzwyczajna moc grupy oraz realne możliwości zespołu. Również możemy się z niej dowiedzieć o rolach, jakie występują w zespole – błazen, szara eminencja, kozioł ofiarny, społecznik, strażnik norm i lider nieformalny.

Ludzie w grupie działają często zupełnie inaczej niż w pojedynkę. To, że ktoś jest ekstrawertyczny, uśmiechnięty i skory do pomocy w relacji jeden na jeden, nie oznacza jeszcze, że zachowa się tak samo jako członek teamu stojącego wobec wspólnego wyzwania. Każda grupa osób przebywających ze sobą dłużej niż dwa do trzech dni jest poddawana automatycznie procesom rozwojowym, które zbiór indywidualności zmieniają w zespół. Jest to zjawisko naturalne, a rządzące nim mechanizmy powinien poznać każdy szef.

Książka ta może nie jest idealnym, wyczerpującym temat poradnikiem, ale uważam, że jest wartościowym źródłem informacji, sugestii i inspiracji do poprawy pracy w zespole. Na koniec, bardzo dobrze podsumowujący cytat:

Nie można, moim zdaniem, osiągnąć dobrych wyników biznesowych bez zrozumienia i pozytywnego wykorzystania psychologii grupy

Autor bardzo dobrze pokazuje jak ważne jest planowanie (przyznaj się przed sobą ile czasu spędzasz na planowanie swojego życia per kwartał?). Następne jest konsekwentne realizowanie całego planu. Dopiero efekty tej realizacji wyprodukują mityczna motywację. Dla mnie najbardziej zastanawiający jest moment, kiedy porzucić zły tor i wkroczyć na nowy (standardową strategią jest planowanie kwartału i późniejsze pivotowanie się po kwartale).
Dobrym elementem jest zadbanie o kluczowe aspekty dobrego życia. Możesz zostać wielkim himalaistą tylko czy poświęcenie zdrowia, rodziny i przyjaciół jest tego warte? Czy bez takiego poświęcenia można osiągnąć wielki cel? Książka niesie w sobie kilka odpowiedzi na ten temat jednak zagadką wciąż pozostaje gdzie jest złoty środek naszych działań i inwestycji?
Ogólnie polecam lekturę gdyż najbardziej zaniedbywany obecnie obszar dobrego planu i jego realizacji to element porażki wielu ludzi, testerów i ich zespołów. Sam dopiero uczę się tej sztuki i wiem, że o wiele łatwiej zrobić 12 godzinną dniówkę niż porządnie zastanowić się nad tym co powinienem zrobić, aby wycisnąć maksa z mojego czasu.

Autor Nassim Taleb to przede wszystkim postać bardzo barwna, o bardzo mocnych poglądach, z wielka erudycją, doświadczeniem i wiedzą. Jego kontrowersyjność polega na tym, że często nawołuje on do odwrotnych działań niż te, które w utartych standardach mają przynosić efekty (np. działaj tylko wtedy gdy masz ochotę a jak nie masz to odpoczywaj).

Ksiażka dość często nawiazuje do innej bardzo znanej pozycji tego autora: Czarny łabędź. Jak nieprzewidywalne zdarzenia rządzą naszym życiem

co uważam za zaletę bo stanowi dobre przypomnienie wcześniej poruszonych tematów.

W antykruchości zafascynowała mnie idea sztangi, która polega na działaniu opartemu o skrajności. Przykładem może być inwestowanie. Taleb zachęca aby większą część naszych środków ulokować w mega bezpiecznych obszarach (nieruchomości, złoto) a małą część (np. 10%) w bardzo ryzykownych (opcje, krypto).

Dzięki takiemu układowi unikamy ryzyka związanego z całkowitym bankructwem, jednocześnie eksponując się na możliwość bardzo wysokich zysków (i strat – jednak nie druzgocących bo będących tylko 10% naszych inwestycji).

Wracając do tytułowej antykruchości jest ona pokazywana na przykładzie systemów, które przez niewielkie porażki wzmacniają swoja egzystencję. Doskonałym przykładem jest układ kostny człowieka, które pozbawiony umiarkowanych stresorów traci wytrzymałość.

Tak samo z jest w każdej dziedzinie pozbawionej umiarkowanego stresu – jeśli jest ona antykrucha to będzie słabnąć. Co ciekawe stresory wzmacniają taką materię. Doskonale mi to pasuje do nastawienia na ponoszenie niewielkich porażek w celu wzrostu danej dziedzinie 😀

Ta lektura robi się coraz bardziej kontrowersyjna. Szczególnie wątek o braku zaufania do lekarzy, leczenia i patrzenia na to w kontekście sztangi (oddajesz się w ręce lekarzy gdy ryzyko powikłań jest zbyt wielkie) jest co najmniej ciekawe (chociaż przypomnijmy kto jeszcze kilkadziesiąt lat temu polecał papierosy 😁 ). To już jest dość skrajne ale retoryka związana z zaufaniem do technologii i sprawdzonych przez tysiące lat działań jest dość dobra.

W lekturze jest pełno tego typu smaczków jak ignorowanie tradycyjnej edukacji czy już słynne zupełna dyskredytacja zdania ekspertów z dziedzin ekonomii i politologii.

Szybko przyswoiłem najpotrzebniejsze informacje. Pozyskane strategie wdrożyłem. Część informacji zignorowałem (antykruchość preferuje skrajne postawy 😉 ). To niesamowite jak bardzo możemy sobie ułatwić życie za pomocą wiedzy, która jest dostępna w cenie taniego posiłku (abonament Audioteki to książka miesięcznie za 20zł z nieograniczonym dostępem).

Wracając do antykruchości. Bardzo podoba mi się postawa autora wobec ogólnie zaakceptowanych ale niesamowicie szkodliwych elementów naszej ekonomii.

Weźmy dla przykładu najpopularniejsze napoje gazowane. Sprzedawane one są na całym świecie w olbrzymich ilościach. Ich pozytywny skutek jest marginalny a negatywny olbrzymi. Dodatkowo płacimy za ich reklamę a rządy traktują je ulgowo jako strategicznie ważne przedsiębiorstwa. Wiemy, że coś jest niezbyt dobre a jednak ma bardzo ugruntowaną pozycję w gospodarce.

W Antykruchość znajdziemy wiele odnośników związanych z tego typu patologiami w dzisiejszym życiu. Oczywiście autor jest mega skrajny i proponuje całkowite odrzucenie wspomnianych używek. Wiemy, że globalnie ten mechanizm nie zawsze działa (prohibicja w USA) jednak zastanawia fakt: czemu wciąż jesteśmy karmieni negatywnymi wzorcami. Autor zachęca do głębokiej nieufności w mechanizmy, które nas osłabiają pomimo, że są powszechnie akceptowane.

Moim zdaniem potrzebna nam inwestycji w skrajność w świecie zdominowanym przez umiarkowanie i strach przed nieakceptacją.

Lektura Antykruchości jest długa i całkiem dobrze zrobił mi chwilowy odpoczynek od szalonego Taleba. To też polecam – aby nie konsumować tego na raz 😀

Odpowiedzialność to nie jest powszechna postawa.

Z przeprowadzonych badań wynika, że średnio 13% zatrudnionych jest naprawdę zaangażowanych w swoją pracę. Dane te wynikają z badań prowadzonych przez Gallup – State of the Global Workplace. Odrobinę dokładniejsze wyniki (z podziałem na regiony) znajdziesz tutaj: Worldwide, 13% of Employees Are Engaged at Work.

Zmotywowanie ludzi nie jest błahą rzeczą.

Ludzie chcą wiedzieć, że ich praca ma również sens. Czym jest ten sens? Może to być chęć sukcesu, maksymalizacja zysku, pomoc innym, chęć rozwoju czy dominacja rynku. Wszystko zależy od osoby, jej aktualnych potrzeb i priorytetów.

Sens ma zasadnicze znaczenie w funkcjonowaniu systemów społecznych, w tym organizacji komercyjnych. Sens łączy człowieka z organizacją. Kombinacja wewnętrznej motywacji wraz z jasną wizją rezultatów i wyników naszej pracy powoduje wzrost motywacji i zaangażowania.

Pojawia się też termin pasji. A czym jest pasja? Czym się różni od pracoholizmu (który jest uzależnieniem)?

Tutaj posłużę się pięknym cytatem (podziękowania dla C.J. za cytat i dyskusje o pasji🙇) lekarza imieniem Gabor Maté, który specjalizował się w leczeniu uzależnień:

The difference between passion and addiction is that between a divine spark and a flame that incinerates. [..] Passion is divine fire: it enlivens and makes holy; it gives light and yields inspiration. Passion is generous because it’s not ego-driven; addiction is self-centred. Passion gives and enriches; addiction is a thief. Passion is a source of truth and enlightenment; addictive behaviours lead you into darkness. You’re more alive when you are passionate, and you triumph whether or not you attain your goal. But an addiction requires a specific outcome that feeds the ego; without that outcome, the ego feels empty and deprived. A consuming passion that you are helpless to resist, no matter what the consequences, is an addiction.

W pozycji Szef, którego szukamy pojawia się też pojęcie pasji bez konkretnego celu (wg. Mortena Hansena). Taka pasja w pracy jest czymś indywidualnym, egoistycznym, hedonistycznym, a w rezultacie nieprzynoszącym trwałego zadowolenia i nie motywuje do wielkich osiągnięć. Hansen proponuje zamiast pasji, dążenie do sensu – co mogę dać innym ludziom, światu? Podobno miały miejsce badania naukowe, które dowiodły, że osoby znajdujące sens w swojej pracy są w stanie osiągnąć lepsze wyniki, niż osoby kierujące się w pracy pasją bez celu.

Sens jest kluczowy w organizacji, aby ludzie byli zaangażowani w swoją pracę. Ale sensem nie może być tylko pusty slogan w organizacji – musi to być coś co jest wykorzystywane na każdym poziomie zarządzania organizacji i na podstawie czego podejmowane są różne decyzje. Ludzie muszą to czuć, dostrzegać powiązane z tym akcje, identyfikować się z celem firmy – tego nie da się im wtłoczyć na siłę. Jeśli slogan jest tylko pustym hasłem, który nie niesie ze sobą żadnych działań, to pracownicy prędzej czy później to odkryją. Wtedy żadne owocowe czwartki nie wzbudzą w nich większego zaangażowania.

Pojawia się termin Empowering Leadership, który oznacza proces dzielenia się władzą, dawania więcej autonomii oraz odpowiedzialności zespołowi. Empowering leadership ma na celu zwiększenie motywacji i wydajności zespołu. Przy czym to nie oznacza, że od razu zespół zyskuje autonomiczność, możliwość podejmowania decyzji etc. Jest to powolny proces, który zaczyna się od budowania wzajemnego zaufania i szacunku, wzajemnych relacji między zespołem a liderem/managerem.

Empowering Leadership powinien polegać na inspirowaniu, zakażaniu ludzi chęcią rozwoju, zaangażowaniem i pasją. Jest ona kluczowa w tworzeniu czegoś nowego.

Empowering Leader powinien tworzyć sprzyjające środowisko, wspierającego samodzielności i umożliwia pracownikom podejmowanie własnych decyzji. To powinno obudzić w ludziach szukanie nowych rozwiązań, obudzenie świadomości ryzyka wynikającego z własnych decyzji.

Empowering to stały proces wsparcia, wspólnego zrozumienia i rozwoju. Pracownik musi nauczyć się wierzyć we własne możliwości, a lider powinien zaufać pracownikowi i jego kompetencjom. Proces ten wymaga przyjaznego i odpowiedniego środowiska, w którym ważna jest swobodna komunikacja, wykazywanie otwarcia na sugestie i opinie, dzielenie się inspiracjami i umożliwienia każdemu odkrycia swojej siły sprawczej.

Te podstawowe elementy, jakie należy zapewnić członkom zespołu, są przeciwieństwem pięciu dysfunkcji pracy zespołowej. Na te dysfunkcje składają się brak zaufania, obawa przed konfliktem, brak zaangażowania, unikanie odpowiedzialności i brak dbałości o wyniki. Zmniejszają one efektywność zespołu i nie pozwalają na wykorzystanie pełnego potencjału ludzi.

Pojawiło się również nawiązanie do obecnych czasów pandemii i pracy zdalnej. W przyjaznych środowiskach, gdzie występuje zaufanie, a relacje między ludźmi są zdrowe, praca zdalna jest cały czas w pełni akceptowana. Tam gdzie brakuje zaufania – tam pojawiają się już myśli i próby, aby ściągnąć pracowników z powrotem do pracy biurowej.

Trzeba również pamiętać, że wszystko dąży do stanu równowagi – bez dodatkowych bodźców, zaangażowanie członków zespołu i ich inicjatywy powoli wygasają. Potrzebna jest ciągła stymulacja, aktywizacja i zaopiekowanie się ich potrzebami.

W budowaniu zaufania ważne są spontaniczne spotkania, dzielenie się swoimi przemyśleniami, obawami i problemami. Tylko, że tego nie można wymusić poprzez polecenie:

Zorganizujmy spotkanie i pogadajmy o Twoich problemach.

Do tego typu spotkań pracownik musi już zbudować zaufanie z przełożonym lub współpracownikiem. Musi też czuć, że z drugiej strony występuje otwartość, empatia i zrozumienie, a całość przebiega w bezpiecznym środowisku oraz, że to co zostanie powiedziane na takim spotkaniu nie zostanie później użyte przeciwko pracownikowi. Chyba nie ma lepszej metody na zniszczenie tak ciężko budowanego zaufania, niż wykorzystanie zwierzeń pracownika podczas np. rozmów feedbackowych czy oceny rocznej.

W książce pojawiają się przykłady z życia. Jednym z nich jest Ralph C. Stayer z firmy Johnsonville Sausage, gdzie zaangażowanie pracowników było poniżej przeciętnej. W tej historii pojawia się wiele ciekawych wątków – przekazywanie odpowiedzialności, próba wzbudzenia zaangażowania pracowników, zaszczepienia w nich odpowiedzialność.

Często pracownicy lepiej znają swoje otoczenie, w którym pracują i są w stanie zaproponować lepsze rozwiązania dotyczące swojego otoczenia. Ale aby to się stało, muszą mieć do tego odpowiednie narzędzia – a dokładniej – możliwości brania odpowiedzialności, podejmowania decyzji i ich implementacji. Wszystko w bezpiecznym otoczeniu, które przyzwala również na błędy (bez tego pojawia się nadmierna ostrożność, a z tym zmniejszenie chęci do eksperymentów). Jeśli propozycje usprawnień pracowników rozbijają się o management, ich opinie na dany temat i często brak pełnego zrozumienia danego problemu – to zaangażowanie pracowników zgaśnie, gdyż będą czuli, że nie mają wpływu na cokolwiek. Więc po co próbować coś zmienić?

Wspominany jest tu również Peter Drucker, który kierował uwagę na wartość, jaką dostarczają pracownicy:

Dajcie ludziom swobodę działania, a zaskoczą was swoją pomysłowością.

Inne przykłady obejmują firmy takie jak Semco (gdzie CEO był Ricardo Semler), W. L. Gore & Associates, Inc, Xerox PARC, Zappos czy Haier. Opis każdego z nich zaczyna się od problemu z jakim mierzyła się dana organizacja. Następnie opisana jest transformacja, nierzadko z różnymi potknięciami i testowaniem rożnych dróg. Każda z historii jest unikalna, ale posiada wspólne elementy, takie jak stawianie na pracowników i dawaniu im możliwości decydowania i wprowadzaniu realnych zmian.

Autor też zwraca uwagę na obecne udogodnienia w firmach, takie jak hamaki, piłkarzyki, automatyczne kawiarki czy ścianki wspinaczkowe. Takie elementy są przyjemnymi dodatkami, które zapewniają odrobinę rozrywki w codziennej pracy i wpływają dobrze na wizerunek firmy… ale czy są w stanie wpłynąć na ogólne nastawienie pracowników do pracy, ich zaangażowanie, motywację i poczucie sensu pracy? Cóż, są to miłe gadżety, które jednak nie są zbyt powiązane z najważniejszymi potrzebami ludzi, ich szczęściem, możliwością rozwoju i wynagrodzeniem, dla którego większośc ludzi pracuje.

Pojawiają się również tematy związane z teorią sprawiedliwości Rawlsa, czy przemyślenia i badania związane z pracą zdalną i poczuciem przynależności.

Cała książka jest świetną pozycją, która wskazuje problemy i ich przykłady rozwiązań w różnych firmach. Nie ma tutaj prostych instrukcji, jak krok po kroku zmienić swoją firmę, albo jak motywować i angażować ludzi. Posiada jednakże wiele przemyśleń i wskazówek na co można zwrócić uwagę, albo czemu się bliżej przyjrzeć, aby udoskonalić swoją pracę lub firmę. W powyższym streszczenio-recenzji wypunktowałem tylko kilka najważniejszych punktów.

Empowering Leadership nie jest łatwym procesem, który można wprowadzić z dnia na dzień. Również nie każde środowisko jest w stanie go przyjąć. Trochę jak ze słynnym modelem Spotify – model się sprawdza jedynie w odpowiednim kontekście, środowisku i przy odpowiednich działaniach. Ale zamiast prób wprowadzenia całego procesu od razu, można wynieść z tego wiele ważnych i cennych lekcji, które można zacząć stosować. Dzięki tej wiedzy można przyjrzeć się organizacji i zadać sobie pytanie – co robimy dobrze, a co wymaga poprawy?

Na koniec mam dla Ciebie kilka pytań, które warto sobie zadać, aby zastanowić się nad tym co możesz zmienić w swojej pracy i otoczeniu.

Jak u Ciebie wygląda zaangażowanie?
Czujesz sens w wykonywanych obowiązkach?
Czy identyfikujesz się ze sloganem swojej firmy?
Jak Twoja firma, a dokładniej Twoi przełożeni, radzą sobie z Empowering Leadership?

Jako bonus polecam:
Kilka ciekawych statystyk związanych z zaangażowaniem (wraz z linkami do źródeł badań).

Pozycja skupia się (jak tytuł sugeruje) na byciu skutecznym przywódcą i liderem. Zawiera ona wiele cennych rad oraz wskazówek jak podchodzić do ludzi, jakich błędów unikać i na czym się skupiać.

Dobry lider powinien dbać o rozwój pracowników. Powinien w tym uwzględniać zarówno cele projektu, ale też i cele i potrzeby ludzi. Czasem na pierwszy rzut oka cele te mogą się różnić, bo może pracownik nie do końca rozumie ogólnego celu projektu i organizacji. Wtedy dobry przywódca powinien przedyskutować wspólny cel i lepiej przedstawić swoje argumenty, dlaczego taki rozwój jest potrzebny w firmie.

Uwzględnienie sposobu pracy pracownika może pomóc w maksymalizacji jego wydajności. Przykładowo jedna osoba, aby efektywnie wykonywać swoje zadania, potrzebuje bardzo precyzyjnych danych, natomiast innej wystarczą bardzo ogólne wskazania celu. Innym przykładem jest praca w zespole – jedni lubią bliską współpracę, natomiast inni preferują model pracy głębokiej. Uwzględnienie tych indywidualnych cech może przynieść bardzo dużo korzyści dla projektu oraz dla ogólnego samopoczucia ludzi.

Docenienie i motywacja pracowników jest kluczowa. Nie można jednak przesadzić z pochwałami i naganami – gdy będziemy chwalić wszystko i wszystkich to pochwały przestaną działać. Również jeśli będziemy bardzo wychwalać niewielkie osiągnięcia słabszych pracowników, to bardziej doświadczeni i wydajni pracownicy mogą poczuć się niedocenieni. Również różnych ludzi motywują różne rzeczy – dla jednych motywatorem i sposobem docenienia jest dobra kawa, a dla innych – wynagrodzenie finansowe. Ale tu też trzeba uważać – po osiągnięciu pewnego poziomu wynagrodzenia, dalsze jego podnoszenie może nie mieć wpływu na motywację pracownika. Trzeba jednak pamiętać o jednym – nie wynagradzanie pracowników, którzy się wyróżniają na tle innych o podobnym poziomie, jest podstawowym błędem zarządczym, bo skutkuje obniżeniem motywacji. Jest to sprawa bardzo indywidualna i trzeba przyjrzeć się każdemu z osobna.

Skuteczne przywództwo nie jest łatwą sztuką i wymaga dużo pracy, dokształcania się i pracy z ludźmi. W tym kontekście w książce pojawia się przykład awansu pracownika na stanowisko liderskie i porady jaką dostaje – zdaj się na zdrowy rozsądek.

Czy myślisz, że to dobra porada?

Nie, jest to zła porada 😉 Bo czym jest zdrowy rozsądek? Jak można go określić? Zdrowy rozsądek może bardzo się różnić w zależności od doświadczeń danego człowieka. Przykładowo w przypadku podpisywania umów – dla jednej osoby zdroworozsądkowe będzie wielokrotne i bardzo dokładne upewnienie się, że druga strona zrozumiala wszystkie zapisy z dokumentu. Natomiast dla drugiej osoby takie podejście może wydawać się po prostu stratą czasu. Dlatego podejście na zdrowy rozsądek jest bardzo mgliste i śliskie, bo może prowadzić do złego zrozumienia, konfliktów i spadku motywacji.

Kiedy awansujesz lub otrzymujesz kierownicze stanowisko, nie nabywasz automatycznie umiejętności i technik, które uczynią cię skutecznym liderem. Trzeba się tego nauczyć. Pierwszym krokiem jest szacunek dla współpracowników.

Każdy rozdział na końcu zawiera podsumowanie najważniejszych elementów, dzięki czemu łatwiej sobie przyswoić, zapamiętać i przypomnieć materiał, np. gdy wracamy do książki po jakimś czasie.

W kolejnych rozdziałach były poruszane tematy motywacji, rozwoju oraz mentoringu.

Pojawiają się tematy związane z ocenami pracowników oraz systemem 360, w którym to feedback na temat pracownika dają jego współpracownicy. Ważne jest, aby dać każdemu pracownikowi odpowiedni czas na napisanie feedbacków i nie przytłoczyć go liczbą ankiet. Więcej o tym systemie możesz przeczytać tutaj: Metoda 360 stopni w ocenie pracowniczej.

Rozdział o mentoringu jest dosyć krótki oraz skondensowany, ale posiada wiele cennych porad. Będąc mentorem powinniśmy:

• dobrze poznać osobę, którą będziemy mentorować,
• nauczyć się nauczać,
• ciągle się doskonalić,
• być cierpliwym i taktownym,
• nie obawiać się ryzyka podczas przydzielania zadań.

Również pojawia się kilka porad dotyczących feedbacków i rozmawiania o błędów. Kilka sugestii:

• poznanie wszystkich faktów przed rozmową i posiadanie otwartego umysłu, aby poznać motywacje pracownika,
• utrzymanie ciepłych relacji z pracownikiem i szczere pochwały,
• spokój,
• brak wyciągania pochopnych wniosków i oskarżeń,
• pytanie i naprowadzanie pracownika na rozwiązanie,,
• właściwe interpretacje problemu,
• włączenie pracownika w proces decyzyjny i próbę naprawy błędu,,
• wysłuchanie i odniesienie się do argumentów pracownika,,
• branie odpowiedzialności za pracę pracownika.

Poza tymi tematami, pojawiła się kwestia predyspozycji pracowników oraz delegowaniu zadań. Dobry lider powinien dostrzegać predyspozycje pracowników i wykorzystywać je podczas realizacji zadań. Każdy z nas pewne zadania wykonuje lepiej od innych i lider powinien to dostrzegać. Również nie powinien bać się delegować zadań. Często mamy wrażenie, że tylko my możemy wykonać dane zadanie dobrze, a nie jest to prawdą. Przy delegowaniu trzeba wykazać się zaufaniem, a także trzeba pamiętać o dobrym przedstawieniu celu, wdrożeniu pracownika w kontekst oraz dostarczeniu wszystkich zasobów jakie potrzebuje do realizacji zadania.
Bardzo ważnym jest, aby po odniesieniu sukcesu przez w oddelegowanym zadaniu nie zapominać o pochwaleniu go za to.

Pracownicy powinni testować nowe rozwiązania, ale związane jest to z kilkoma aspektami – m.in. ich zaangażowaniem, zrozumieniem celu oraz przyjaznym środowiskiem, które jest w stanie przyjąć ich pomysły. Nie znaczy to też, że każdy z pomysłów zostanie wdrożony – w przypadku odrzucenia należy bardzo zadbać o odpowiednią argumentację, aby pracownik zrozumiał powód. Również po stronie pracownika jest potrzeba wyrozumiałości – to nie on został odrzucony, a jego pomysł.

Pojawia się wspomnienie o koncepcji burzy mózgów i koncepcji zielonego światła – w fazie zbierania pomysłów żaden z nich nie jest krytykowany ani komentowany. Dopiero po zebraniu wszystkich pomysłów powinno zacząć się zastanawiać nad każdą z koncepcji.

Nawet najbardziej odrealniony pomysł może wygenerować u kogoś rozwiązanie i świetną ideę. Więcej o burzy znajdziesz na stronie Burza mózgów – definicja, zasady, techniki, przykłady.

Rozwiązywanie problemów przynosi satysfakcje, ale nie należy się bać się dopytywania lub proszenia o pomoc innych osób. Również pamiętaj, że Twoja branża może skorzystać z rozwiązań wprowadzonych w innych branżach.

Kreatywność opiera się na porażkach, ale trzeba je zaakceptować, przeanalizować i spróbować ponownie.

Zalety dobrego lidera:

• szacunek do ludzi,
• sprawiedliwe traktowanie,
• docenianie pracy swoich ludzi,
• wspieranie ludzi – przez wsparcie i mentoring,
• przy konfliktach pomiędzy zespołami lider powinien brać stronę swojego zespołu, nawet jeśli nie jest to w 100% zgodne z polityką firmy (później może to przegadać już wewnątrz zespołu). Pomoże to w budowaniu bezpiecznej atmosfery w zespole i zaufania.

Jedną ze smutniejszych porad w książce jest porada związana z relacjami z podwładnymi. Jeśli awansujesz, a przyjaźniłeś się z częścią zespołu, to możesz być później posądzany o faworyzowanie. Takie osądy mogą się pojawić od osób, z którymi nie miałeś żadnych relacji. W książce pojawia się przykład, że w takim momencie powinno się powoli ograniczyć relacje z tymi znajomymi. Wydaje mi się, że jest jeszcze inne rozwiązanie tej sytuacji – jeśli jest taka możliwość, to zmiana projektu, aby nie pracować bezpośrednio ze swoimi przyjaciółmi.

Na końcu książki znajduje się dodatek w postaci listy zasad, które pomogą stać się przyjaźniejszą osobą i lepszym liderem:

1. Nie krytykuj, nie potępiaj, nie narzekaj.
2. Szczerze i uczciwie wyrażaj uznanie.
3. Rozbudź u innych silną chęć działania.
4. Okazuj innym szczere zainteresowanie.
5. Uśmiechaj się.
6. Pamiętaj, że własne imię jest dla każdego najpiękniejszym i najważniejszym dźwiękiem w każdym języku.
7. Bądź dobrym słuchaczem. Zachęcaj innych, aby mówili o sobie.
8. Prowadź rozmowę pod kątem zainteresowań drugiej osoby.
9. Spraw, aby inni czuli się ważni – i rób to szczerze.
10. Jedynym sposobem skorzystania na kłótni jest uniknięcie jej.
11. Szanuj zdanie innych. Nigdy nie mów: „Mylisz się”.
12. Jeśli nie masz racji, przyznaj to szybko i dobitnie.
13. Zacznij w przyjazny sposób
14. Jak najszybciej wydobądź z rozmówcy liczne „tak, tak”.
15. Pozwól innym dużo mówić.
16. Spraw, aby inni poczuli, że pomysł wyszedł od nich.
17. Staraj się szczerze patrzeć na sprawy z punktu widzenia drugiej osoby.
18. Okazuj zrozumienie poglądom i pragnieniom drugiej osoby.
19. Odwołuj się do wzniosłych motywów działania.
20. Udramatyzuj to, o co czym mówisz.
21. Rzuć wyzwanie.
22. Zacznij od pochwały i szczerego uznania.
23. Zwracaj uwagę na błędy innych pośrednio.
24. Powiedz o swoich błędach zanim zaczniesz krytykować inną osobę.
25. Zadawaj pytania zamiast wydawać bezpośrednie polecenia.
26. Pozwól innym zachować twarz.
27. Pochwal najmniejszą i każdą poprawę. Udzielaj aprobaty szczerze i chwal szczodrze.
28. Wystaw innym dobrą opinię, aby musieli jej sprostać.
29. Zachęcaj. Spraw, aby naprawa błędu wydawała się łatwa.
30. Spraw, aby inni czuli się szczęśliwi robiąc to, czego od nich oczekujesz.

TBD

W książce zawartych jest wiele wskazówek związanych z tworzeniem produktu, prowadzeniem biznesu oraz usprawnianiem procesów.

Kilka ze wskazówek zawartych w książce:

• sukces firmy nie jest związana z liczbą pracowników – każda z firm powinna mieć liczbę pracowników dostosowaną do jej potrzeb,
• wystartuj ze swoim projektem lub produktem jak najwcześniej – brak czasu albo najnowocześniejszych narzędzi jest tylko wymówką,
• szukanie inwestora do Twojego projektu powinno być planem ostatecznym – wydawanie nie swoich pieniędzy jest proste, ale też bardzo uzależniające – inwestorzy mogą wymagać określonych działań lub elementów, które mogą być sprzeczne z Twoją wizją,
• uruchamiaj biznesy, a nie startupy – niech od początku generują przychody i zyski,
• mądrze podchodź do planowania swojej pracy – zamiast rzucać się w wir pracy, przemyśl ją i dostosuj ją do siebie,
• nie bierz udziału w niekończącym się wyścigu “więcej, liczniej, doskonalej” – czasem mniej funkcji produktu lepiej spełnia potrzeby klienta,
• naucz się mówić “nie” – pozwoli to umocnić nasze priorytety – skup się na większości klientów, a osobom, którym odmawiasz – wytłumacz grzecznie powód swojej decyzji i poleć im swoją konkurencję – lepiej aby klient był zadowolony z użytkowania produktu konkurencji, niż niezadowolony podczas korzystania z Twojego produktu
• spotkania są toksyczne, zabierają mnóstwo czasu i są mało produktywne,
• zbieraj i spisuj pomysły, ale nie realizuj ich od razu – daj sobie chwile na przemyślenie i chłodną analizę,
• wysypiaj się – brak snu to brak kreatywności i niestandardowego myślenia,
• im dłużej coś robisz, tym jest mniejsza szansa, że to ukończysz – podziel pracę na etapy, aby osiągnąć małe sukcesy i ogłaszaj je klientom,
• nie bój się zdradzać swoich sekretów – bądź jak najlepszy szef kuchni pokazując innym, jak gotować,
• będąc niewielką firmą możesz pozwolić sobie na więcej eksperymentów i modyfikacji – to jak z naukę przemówień – czy łatwiej byłoby Ci się nauczyć tego przed niewielką widownią czy przed ogromną?

Bardzo podobał mi się temat spotkań oraz ich toksyczności. W książce pojawiły się następujące przyczyny:

• spotkania dotyczą słów i pomysłów, a nie spraw realnych,
• w trakcie jednej minuty zebrania przekazywana jest niezwykle mała dawka informacji,
• dyskusje uczestników bardzo często zbaczają z zaplanowanego tematu,
• do spotkania należy się solidnie przygotować, a większość uczestników nie ma na to czasu,
• agenda spotkań jest nierzadko tak mało precyzyjna, że w gruncie rzeczy nikt nie jest pewny, w jakim celu są zwoływane,
• zwykle jeden z uczestników, gdy nadchodzi jego kolej na wypowiedź, zajmuje czas innych kompletnymi bzdurami,
• zebrania lubią się mnożyć – jedno spotkanie prowadzi do kolejnego, a to do następnego itd.

Problemy te są bardzo bliskie projektom w IT. Uświadomienie ich sobie pozwala im też przeciwdziałać – redukcja spotkań, przygotowanie lepszej agendy, uwzględnianie w spotkaniu tylko osób zainteresowanych danym problemem, czy minutnik, który będzie odliczał czas na wypowiedzi każdego z uczestników.

Zdecydowanie polecam tę książkę zarówno osobom, które prowadzą własny biznes, jak również osobom pracującym w korporacjach.

Książka jest pełna wartkiej akcji, która rozgrywa się głównie w… dziale IT, z którego wywodzi się większość bohaterów. Historia skupia się na tytułowym Projekcie Feniks, który ma zostać wdrożony na produkcję, oraz na różnych problemach, które towarzyszą temu wdrożeniu. Razem z bohaterami uczestniczymy w gaszeniu pożarów i wypracowaniu lepszych rozwiązań.

Wiele z opisywanych sytuacji pasuje do tych, które spotykałem w mojej pracy zawodowej. Nie znaczy to, że całość jest przeznaczona jedynie dla osób mocno związanych z IT i programowaniem. Myślę, że może to być również doskonała lektura dla managerów, kierowników zespołów technicznych oraz osób nietechnicznych. Wszystkie te osoby znalazły by coś dla siebie, gdyż z opowieści można wyciągnąć następujące lekcje:

• praca zespołu technicznego powinna wspierać cele biznesowe,
• zarząd i managerowie powinni zrozumieć z jakimi wyzwaniami mierzy się zespół IT, jakie ma motywacje oraz jak można ich wesprzeć w pracy,
• planowanie i zarządzanie krytycznymi zasobami jest bardzo ważne (np. unikajmy silosów wiedzy),
• rozmowy i sprawna komunikacja jest kluczowa w drodze do wspólnego celu.

Reasumując polecam tą książkę dla wszystkich, którzy chcą usprawnić pracę w IT 🙂

Bardzo ciekawe połączenie literatury faktu, słuchowiska i historii Polski Misja: Niepodległość. Jako, że jest to połączenie wielu warstw trzeba przymknąć oko na niektóre kompromisy i zwrócić się w stronę najważniejszych wartości.

Nastroje wobec okupanta nieistniejącej formalnie Polski oraz patriotyczna działalność podziemna pozwalają zrozumieć jak jesteśmy obecnie odciążeni względem tego typu stresorów. Zawsze zadziwia fakt tak zażartej walki o zachowanie tożsamości narodowej jak i kultury związanej z Polską. W dobie globalizacji i deprecjacji indywidualizmu daje to mocno do myślenia.

Niezaprzeczalnym jest fakt niezwykłego przedsięwzięcia jakim była próba ucieczki ze szpitala psychiatrycznego w Petersburgu Patrząc na cały życiorys Naczelnika to był to naturalny element jego funkcjonowania. Oczywiście jego postać jest mega kontrowersyjna, a ta książka to zaledwie muśnięcie bogactwa historycznego tamtego okresu.

Książka pozostawia niedosyt, a czasem wkurza zbyt infantylnymi zwrotami akcji, ale wybaczam te wszystkie niedociągnięcia, gdyż temat jest godny uwagi a realizacja daje posmak tamtych czasów. Szczególnie w obecnych czasach gdzie nastroje polityczne są tak mocno (negatywnie) łączone z tożsamością narodową, gdzie wszyscy bardziej zainteresowani kulturą i historią kraju są często (i niesłusznie) kojarzeni z frakcjami politycznymi.

Ten audiobook/książka to zestaw różnych programów, sesji mentalnych, które w ciekawy sposób pomagają utorować myślenie w nowym kierunku. Pewnie posłucham tego i trzeci raz gdyż głównie konsumuję audiobooki jadąc autem a tutaj przydało by się pełne wyciszenie i min pół godziny koncentracji.

Jest to system bardzo złożony i z elementami, które przenikają wszystkie obszary życia. Trzy główne przemyślenia, które są zbieżne z wiedzą z innych tego typu książek:
Wewnętrzne bogactwo to niezwykle istotny czynnik w naszym funkcjonowaniu.
Ustalanie celów to sztuka, którą trzeba praktykować i poprawiać.
Aby w pełni skorzystać z tego systemu trzeba było by współpracować z mentorem który ten system ogarnia.

Autor przedstawia w tej książce historie różnych ludzi, firm, organizacji i społeczeństw w kontekście nawyków. Pokazuje zarówno szkodliwe przyzwyczajenia oraz nawyki, które pozwalały osiągnąć sukces. Jak wyjść z nałogów? Jak zmienić lub wykorzystać przyzwyczajenia konsumentów? Jak nawyki potrafią zmienić działanie korporacji?
W tej pozycji dowiesz się jak działają nawyki oraz jak można je zmienić. Nie znajdziesz tutaj jednakże prostych instrukcji na szybki sukces w walce ze słabościami. Myślę jednakże, że jest to bardzo dobry punkt wyjścia, który może pozwolić rozpocząć pracę nad przyzwyczajeniami, pomoże zrozumieć jak one działają, skąd się biorą i w jaki sposób można oszukać własny umysł.

Była to bardzo ciekawa pozycja, która przybliża model osobowości DISC oraz dokładnie opisuje każdy z typów osobowości, które oznaczone są kolorami – czerwonym, niebieskim, białym oraz żółtym. Następnie pokazuje czym charakteryzują się psychopaci, jakich technik używają w interakcjach oraz jak można unikać ich manipulacji. Książka ta może se zaczniesz dostrzegać subtelne sygnały, których do tej pory nie widziałeś… zapewniam 😉

Krótka książka, która porusza pobieżnie wiele tematów jak uporządkować swój umysł (kontrola oddechu, minimalizm i uproszczenie otoczenia). Powinno Ci się spodobać, jeśli nie miałeś do czynienia z podobnymi pozycjami. W przeciwnym wypadku możesz poczuć powielające się idee i zbyt powierzchownie potraktowane niektóre tematy 😉

Bardzo krótka pozycja o tym, jak rozwiązywać spory. Tytułowe “wygrywanie sporów” brzmi chwytliwie, ale książka wcale nie pokazuje jak postawić na swoim, a jak rozwiązywać spory na zasadzie win-win. Z tej pozycji dowiesz się dlaczego się spieramy oraz czego boimy się w sporach. Jeśli poszukujesz dość lekkiej lektury o negocjacjach w codziennym życiu, to ta lektura może Ci się spodobać.

Dość krótka pozycja zawierająca wskazówki odnośnie wywierania wpływu. Autor przedstawia 6 reguł, które wpływają na podejmowanie decyzji: wzajemność, zaangażowanie i konsekwencja, społeczny dowód słuszności, sympatia, autorytet i niedostępność. Książka ta może być dobrym początkiem, jeśli chcesz poznać mechaniki wykorzystywane przy wywieraniu wpływu. Z racji niewielkiej objętości nie znajdziemy tutaj zbyt wielu przykładów. Dlatego, osoby zaznajomione z tymi 6 regułami, jeśli chcą pogłębić temat to raczej powinny poszukać innej pozycji.

Niektóre, strategie i techniki brzmią bardzo naiwnie i przyznam, że nie polecę wszystkim tej lektury.
Jak zawsze jednak staram się wyciągać maksa dobrego z przesłuchanej książki. I tym razem można znaleźć bardzo wartościowe lekcje:
Książka, przede wszystkim prezentuje jak godnie i z głębokim zrozumieniem podchodzić do drugiego człowieka, szczególnie takiego co ma coś na sumieniu (niewyjawnione bugi). Jeśli negocjujesz, to właśnie takie podejście zapewnia dojście do najlepszego obopólnie rozwiązania. A jak wiemy, negocjujemy wszędzie – ze znajomymi, dziećmi czy typowo w pracy. Ta książka to też mroczne strategie i chwytanie się mniej etycznych, wykraczających poza zwykłą szczerość technik.
Jeśli przychodzi Ci często odkrywać ukryte intencje i negocjować o istotne sprawy, myślę, że to będzie wartościowa lektura. Każdy dev po niej zdradzi Ci wszystkie bugi, które świadomie przemilczał na demo 😉

Jest to zbiór przemyśleń różnych znanych osób na temat wydajnego i kreatywnego działania.

Odczuwałem czasem zaskoczenie, gdy prezentowane były przeciwstawne idee (różne osoby mają różne podejścia do pracy). Wydaje mi się, że jest to przewagą tej książki – próba pokazania różnych strategii, które nawzajem się wykluczają. To my sami musimy opracować najwydajniejszy system dla naszego dnia czerpiąc inspiracje od najlepszych.

W książce poświęcono sporo miejsca zachowaniu zdrowego podejścia do pracy i dbaniu o higienę umysłu. Wydaje mi się, że to zazwyczaj najbardziej zaniedbany obszar. Zresztą jak wszystko co jest ważne i niepilne.

Takich książek nigdy za wiele, gdyż implementacja nawet 1 techniki tam proponowanej może przełożyć się na znaczną poprawę jakości życia.

W pierwszej części jesteśmy torpedowani różnym nawykami, które zmieniły by nasze życie w niekończącą się spiralę rutyn – zostałoby trochę mało miejsca na pracę😊

W drugiej części znajduje się opis jak można wdrażać i co zrobić aby poprawnie piętrzyć te nawyki. To był najbardziej wartościowym elementem książki.

Ta ciekawostka to sposób w jaki zapamiętujemy rzeczy. Z długiej podróży nasz mózg zazwyczaj pamięta początek, koniec oraz… decydujące momenty. Reszta jest nieistotna z perspektywy czasu (dlatego też relatywnie długość urlopu nie ma znaczenia w ogólnej ocenie wydarzenia).

Ku mojemu zaskoczeniu książka Decydujące momenty bardzo ciekawie rozwija temat. Autorzy poruszają wiele ważnych aspektów społecznych, ekonomicznych i socjalnych związanych z tym tematem. Pokazują np. jak firmy sprytnie wykorzystują te elementy do sprawiania aby klienci je zapamiętali.

Znając mechanikę decydujących momentów jesteśmy w stanie poprawiać jakość naszego życia i doznawanych przeżyć. Ma to też przełożenie na to jak postrzegamy dane wydarzenie czy proces.

Kluczowe aspekty to:
– Wysoka ranga wydarzenia – coś co odróżnia dany moment od wszystkich innych, które poprzedzają wydarzenie.
– Wgląd – zrozumienie czegoś bardzo ważnego w danej chwili.
– Duma – wysoki poziom samo satysfakcji z osiągnięcia .
– Bliskość – uczestnictwo ważnych dla nas ludzi sprawia, że momenty stają się jeszcze bardziej zapamiętywalne.

Wydaje się to dość banalnym spisem jednak gdy celowo sprawimy aby wzbogacić o dany element chwile, które przeżywamy możemy sprawić, że nasze samopoczucie jak i jakość życia wejdzie na wyższy poziom😀

Tych strategii możemy użyć zarówno w życiu prywatnym jak i w celach marketingowych w pracy lub własnym projekcie😉 Zachęcam więc do eksplorowania Decydujących momentów.

Idea jest bardzo podobna do tematu minimalizmu.

Jako tester zacznę od ciekawych wpadek. Audiobook na koniec ma wiele nie wyciętych pomyłek lektora. Montażysta musiał przysnąć na chwilę bo potem te problemy znikają 😀 Dzięki temu możemy się dowiedzieć jak wygląda praca lektora. Buga zgłosiłem da audioteki a teraz czas na content.

Sama książka dotyka mega istotnego tematu: przeciążenia nadmiarem i priorytetyzacji. Nadmiar obserwujemy we większości obszarów życia. Auto próbuje odpowiedzieć na pytanie co i jak ograniczyć, aby dotrzeć do najważniejszych aspektów.

Książka stanowi idealną kontynuację filozofii z książki z poprzedniego newsa Antifragile. Wracamy do konceptów odrzucenia tego co nas ogranicza. Zwrócenia się w stronę cięcia, odrzucania, zmniejszania. Mówienie NIE tak często jak się da i wyrzucanie wszystkiego co nie jest krytycznie potrzebne.

Bardzo mi się podobały przykłady jak powinien działać umysł esencjalista, jakie pytania sobie zadawać i jak działać jako esencjalista. Obecny nadmiar bodźców, informacji i rzeczy jest tak przeogromny, że nauka esencjalizmu powinna być ważnym elementem edukacji.

Filozofia przedstawiona w książce posiada wiele logicznych luk i autor sam często odchodzi od esencjalistycznych wartości (przykład wyprawy na biegun i nadmiarowości, która uratowała w sumie Amundsena). Jak zawsze szukam jednak największych wartości i jest ich sporo.

Najważniejsza to większe skupienie na tym co odrzucić tak aby zostało tylko to w co chcielibyśmy inwestować.

Healthy Gamer przytacza on ciekawe zjawisko:
Mamy pracownika, który, aby awansować, zaczyna dawać od siebie więcej, niż jest to od niego oczekiwane.
Następnie mamy kolejnego pracownika, który również stara się o awans – czyli daje od siebie więcej.
Następnie mamy coraz więcej takich osób.

Co to powoduje?

Dr. Alok Kanojia określił to jako inflacja wysiłku. Czyli bycie powyżej oczekiwań staje się nową normą, czymś standardowym dla danego miejsca pracy.

Podobne zjawisko można zaobserwować z dyplomami po uczelniach. Kiedyś wystarczyło zdobyć dyplom, który zapewniał Ci daną pracę. Obecnie każdy ma dyplom, a ten nie jest już gwarancją zatrudnienia.

Jedną z podstawowych pytań jakie powinniśmy sobie zadać – co jest oczekiwane od pracowników i jak dodatkowy wysiłek jest nagradzany? Czy jest to jasno zdefiniowane i czy występuje sprawiedliwość w nagradzaniu?
Te kwestie dotyczą zarówno pracowników, jak i managerów, których zadaniem powinno być zatroszczenie się o odpowiednie motywatory. Te powinny być dostosowane do faktycznych potrzeb ludzi.

Dr. Alok Kanojia twierdzi, że jedną z przyczyn Quiet quitting może być inflacja wysiłku. Gdy pojawia się inflacja wysiłku, czyli bycie powyżej oczekiwań nie jest nagradzane, to ludzie nie widzą powodów, aby się więcej angażować. Ludzie będą robić rzeczy, które ich wynagradzają. Jeśli dodatkowy wysiłek nic im nie daje, nie są w stanie awansować, to po co inwestować tyle siły i czasu w dodatkowe zajęcia? 😉

Ważne, żeby się tutaj zastanowić nad miejscem pracy. Dr. Alok Kanojia zaobserwował również, że często pracownicy próbują narzucić pracownikom sposób działania, albo sam stara się wybrać co jest dla nich najlepsze, często nie znając lub nie rozumiejąc ich potrzeb. Quiet quitting i inflacja wysiłku może się wiązać z wypaleniem, o którym pisałem się w jednym z poprzednich postów Testerski News #88 – w14/15 (05.04.2022-18.04.2022).

Polecam artytuł dający bardzo dużo do myślenia – “Cicha rezygnacja” to tylko propaganda na rzecz szefów.

Zacytuje z niego kilka fragmentów.

Tylko kij, żadnej marchewki

Dogmat miejsca pracy mówi nam, że ciężka praca daje wynagrodzenie, ale w rzeczywistości liczy się ciężka praca we właściwym czasie i w sposób widoczny dla właściwej osoby. Szefowie liczą na to, że ludzie będą pracować ciężej za niesprecyzowaną nagrodę. Nie stawiają realistycznych oczekiwań wobec pracownika, co powoduje, że pracownik nigdy nie wie, jakie zaangażowanie jest wystarczające. To przynosi korzyści dla firmy, ponieważ może stawiać niespecyficzne oczekiwania, racjonalizując je jako “bycie graczem zespołowym” i “udowodnienie, że pracownik ma chęci”. Firma obiecuje awans i możliwość podwyżki jako zachętę do dłuższej pracy, podejmowania zadań wykraczających poza zakres obowiązków i zasadniczo harówki, aby kierownik mógł pokazać lepsze wyniki.

Ale pracownicy zmądrzeli, a termin “cicha rezygnacja” to krzyk menadżerów i szefów, którzy są zmuszeni do zatrudniania tylu pracowników, ilu faktycznie jest potrzebnych lub płacenia pracownikom więcej za pracę, którą kierownictwo spodziewało się dostać za darmo.

Później pojawia się bardzo mocne stwierdzenie:

“Cicha rezygnacja” to podstępny sposób na zrobienie z pracownika złodzieja. Jeśli ktoś z kadry kierowniczej obawia się tego zjawiska, jest złym szefem. Nie rozumie, co robią jego pracownicy, albo prosi ich o więcej, nie dając im ku temu powodów. Jeżeli jesteś kierownikiem, który obawia się “cichej rezygnacji”, proszę odejdź i nigdy nie szukaj pracy, która wiąże się z określaniem przez ciebie przyszłości zawodowej innej osoby.

W artykule pojawiają się również propozycje rozwiązań tego problemu. Pierwsze rozwiązanie to…

Bardzo konkretnie określić ścieżki kariery i wyniki

Jeżeli chcesz, aby ktoś pracował ciężej i robił więcej, musisz określić krystalicznie czystą ścieżkę kariery, która zawiera oczywiste mierniki i kamienie milowe. Jeżeli chcesz, aby ktoś wykraczał poza obowiązki, trzeba mu powiedzieć, jak to ma wyglądać. Trzeba jasno powiedzieć, że jeżeli w określonym czasie osiągnie określone wyniki, otrzyma awans lub awansuje na ścieżce kariery. Jeżeli tego nie potrafisz tego zrobić, nie można narzekać, że ktoś nie pracuje ciężko. Nie udało się odpowiednio go zmotywować.

Drugie rozwiązanie to…

Dać im więcej pieniędzy

Gdybym podszedł do automatu i włożył dolara za jedną colę, ale oczekiwałbym dwóch, byłbym śmieszny. Podobnie, jeżeli chcesz, aby pracownicy pracowali ciężej lub wzięli na siebie dodatkowe obowiązki, należy ich do tego zachęcić, płacąc im za to więcej. Otrzymujesz większą wartość od tej osoby, więc słusznie jest podzielić się z nią większą ilością pieniędzy. Proszę dać im więcej pieniędzy, i to natychmiast.

Artykuł kończy się mocnym podsumowaniem:

Powodem, dla którego to wszystko jest tak dokuczliwe dla kierownictwa, jest to, że straciło ono kontrolę nad narracją. Przez lata dogmat o miejscu pracy, określany mianem kultury korporacyjnej, pozwalał im wymuszać wykonywanie większej ilości pracy poprzez bezpośrednie i pośrednie formy nadużyć, a bez tego pracownicy uświadamiają sobie, że nie ma moralnego dobra w ciężkiej pracy. Praca to wymiana pieniędzy na wysiłek, a jeżeli chce się mieć więcej pracy od swoich pracowników, należy być przygotowanym na zapłacenie za nią, zamiast wymyślać bezsensowne fałszywe patologie, aby przedstawiać ciężko pracujących ludzi jako obiboków.

Wahałem się co do oceny dla tej książki – 5 czy 4 gwiazdki (wg pięciostopniowej skali). Przykłady praktyczne, które podawał autor były często bardzo tendencyjne. Musisz mieć przed sobą bardzo naiwną osobę aby łatwo zdobyć informacje tak jak to przedstawił autor w niektórych dialogach, ALE…

Techniki pozyskiwania informacji, ich prezentacja (wraz z tymi zbyt naiwnymi przykładami) oraz ich użyteczność są bardzo fajnie usystematyzowane. W książce znalazły się nawet ćwiczenia dla czytelnika i przykłady z różnych dziedzin (IT, parenting).

Skupmy się na samych technikach pozyskiwania informacji. Są to strategie konwersacji i zachowań, które mają nam pomóc w wygranej w licytacji.

Licytacja to konwersacja w której próbujemy coś ugrać. Idealnie jak rozmówca nie wie o co gramy i nie jest zorientowany, że licytacja ma miejsce.
I tutaj musimy się chwilę zatrzymać gdyż trzeba mieć na uwadze charakter etyczny. Wiele narzędzi może być użytych w dobrych bądź złych celach. Nie inaczej jest z tymi strategiami. Znajomość tych technik pomoże nam zastosować je w uzasadnionych przypadkach oraz wykryć użycie technikach pozyskiwania informacji na naszej osobie. Jest to niezwykle ważne w kontekście bezpieczeństwa pracy w IT.

Wróćmy do licytacji. Najprostszym przykładem niech będzie uzyskanie informacji o zarobkach podczas poszukiwania pracy. W naszej kulturze, bezpośrednie zapytanie o kwotę byłoby nieuprzejme, dodatkowo rekruterzy często nie ujawniają maksymalnych widełek na dane stanowisko. Ale dzięki strategiom pozyskiwania informacji możemy uzyskać szacunkowe dane i tym samym wynegocjować najlepsze dla siebie warunki.

Oczywiście technik pozyskiwania informacji jest wiele i wrzucę tutaj jeden przykład. Ludzie mają naturalną tendencję do poprawiania innych i uzupełniania informacji. Dlatego podając nawet niepoprawne dane i przypisując je do rozmówcy możemy się często spodziewać, że zostaniemy poprawieni i rozmówca precyzyjnie ujawni dane. To zaskakujący mechanizm psychologiczny, któremu wprost nie sposób się oprzeć.

Wiedza z książki może pomóc w różnych sytuacjach życiowych, gdy szukamy najlepszej zniżki na auto, próbujemy dogadać się z nastolatkiem lub w poszukiwaniu pracy i negocjacjach pensji.

Oczywiście aspekt etyczny jest niezwykle ważny w stosowaniu tych strategii. Książka jest niezwykle cenna także ze względu na informacje związane z psychologią człowieka i jego ciekawymi zachowaniami.

Krótka i lekka lektura o tym, jak pomimo najlepszych chęci, czasami po prostu nasze plany nie wychodzą. Powodem bywają proste błędy (te w obliczeniach też!), zła ocena sytuacji, nadinterpretacja, efekt wspierania decyzji czy cherry-picking. Z książki dowiesz się ciekawych historii i błędów jakie popełniali zwykli ludzie, wielcy dowódcy oraz całe imperia.

Książka lekka, z dość dużą zawartością humoru i żartów. Zawiera dość dużo ciekawostek ze statystyki i różnych dziedzin nauki. Czy chciałbym ją Tobie polecić? To zależy czego szukasz 😉 Jeśli szukasz lekkiej i rozrywkowej lektury, jako przerwy pomiędzy bardziej wymagającymi pozycjami – to może się udać. W przeciwnym wypadku rozejrzałbym się za czymś innym 😉

Końcówka jest mocno matematyczna ale generalnie autor zachęca do:
Negatywnego patrzenia na estymaty ekspertów z dziedzin, które podlegają zbyt dużym niepewnościom (przy okazji wspomina, o prawdopodobieństwie globalnej epidemii… 😉 na wiele miesięcy przed COVID). Zachęca za to do inwestowania w bezpieczne obszary. Dla mnie to rozwój w kontekście zawodu testera. Nie ma tutaj ekstremów zarobków ale średnia jest przyzwoita. Z drugiej strony warto zainwestować w trochę w ekstremalnie miejsca jak na przykład giełda przy rozpoczęciu pandemii czy startupy – tam też można spotkać ekstrema, które mogą ciekawie wpłynąć na nasze życie.

Taleb zachęca nas do unikania środkowego przedziału, umiarkowanego ryzyka. Zbyt duże są tam możliwości spotkania tytułowych czarnych łabędzi, zdarzeń które zniszczą wszystko co wypracowaliśmy.

To była niezła lektura a podsumowuje ją cytat związany z minimalizacja ryzyk i inwestowania w najbardziej obiecujące obszary:

Staraj się mieć jak najwięcej szczęścia.

Książka zabawna ale zbyt mało skupiona na nauce która może nas wspomóc. Ostatnie rozdziały, są najbardziej ciekawe. Z nich się dowiemy, że po części możemy podważyć wiele z badań związanych z Big Data i generalnie jest w tym wszystkim wielki margines błędu – nie ufamy więc do końca odkryciom Amerykańskich naukowców 😉 Do czego może nam się to przydać?

Dokładnie do tego, że możemy po prostu zignorować mainstreamowe informacje i pochylić się nad kilkoma badaniami dotyczącymi danego zagadnienia. Dzięki temu jesteśmy w stanie dotrzeć bliżej źródła prawdy.

Dla mnie najlepszym przykładem jest porównanie przyczyn zgonów z informacjami w mediach: Does the news reflect what we die from?. W ten sposób możesz rozpocząć trzeźwą ocenę, nad jakimi obszarami zdrowia standardowo powinieneś pracować.

Podsumowując – książka dająca dużo funu a trochę mniej konkretnych informacji. Fajny przerywnik między napakowanymi mega złotem pozycjami.

Praktyka – którą, jak podkreśla autor Nicholas Taleb, jest najważniejszym elementem stanowiącym o naszej wiedzy. Jeżeli ktoś jest w czymś dobry nie musi już nic więcej robić, aby uchodzić za wzór. Taka postawa broni się pomimo braku wiedzy czy zorientowania w temacie. Jeśli praktyk jest w czymś dobry, wszystkie inne atrybuty przestają mieć znaczenie.

Życie toczy się bez znajomości życia. I to jest bardzo ważna lekcja wyniesiona z tej lektury. Nie musimy o wszystkim wiedzieć ani, znać wielu praw by być w czymś naturalnie dobrzy. Dużo mówimy o tej strategii w naszych Programach nauczających testerów. Zdecydowanie stawiamy na praktykę i samodzielne uczenie się oraz zdobywanie umiejętności.

Ludzie zbyt często pytają “jak” a zbyt mało, po prostu, eksperymentują. Wiadomo, że nie jest to uniwersalna zasada jednak ma przełożenie w większości standardowych aktywności. Przykładem niech będzie zdrowie, którego jednym z kluczowych elementów jest ruch. Najbardziej podstawową jego formą jest spacer. Przeciętny człowiek zwykle niewiele spaceruje i jest wysoce prawdopodobne, że zaniedbuje w ten sposób swoje zdrowie. I takich prostych elementów w naszym świecie są setki.

Czyli prostota i sprawdzone recepty. Co jeszcze wartościowego można wynieść z tej książki? Wiele ciekawych konceptów jednak najważniejszym jest skóra w grze. Jeśli ryzykujemy czymś dla nas ważnym w podejmowanej aktywności oznacza to często, że autentycznie będziemy walczyć o zwycięstwo. Jest to koncept, który stawia na przeciwnych stronach drobnego przedsiębiorcę i prezesa międzynarodowego banku.

Ten pierwszy, jeśli nie wygra swojej walki zostaje bez środków do życia. Ten drugi zazwyczaj dostaje wielomilionowe odprawy i nie ponosi kompletnie odpowiedzialności za miliardowe straty. Dlatego tak ważny jest koncept skóry w grze, który jest bardzo dobrym wskaźnikiem zaangażowania i intencji.

Na koniec warto te koncepcje skonfrontować z tematyka współczesnego niewolnictwa. Gdy już zostaniemy uwikłani w spiralę standardów życia (kredyty, koszty utrzymania, płatna edukacja), ryzykowanie własnej skóry staje się zbyt kosztowne. Pracodawca z umową o pracę z łatwością nas zdominuje w porównaniu do niepewnej przyszłości w realizacji własnego nieszablonowego pomysłu.

Współczesne, życie to ciekawy miks starożytnych praw ubranych w nowoczesne technologie. Czy jednak funkcjonowanie we współczesnym, pełnym wygód świecie sprawia, że jesteśmy w stanie podjąć chęć ekspozycji na umiarkowane stresory? Ci którzy zaryzykują własną skórę mają szansę na wyłamanie się z systemu. Tego właśnie mogę Tobie życzyć i zachęcić do wspomnianej lektury 😀

Co ciekawe jest to druga edycja książki – która w sumie jest identyczna:
Kwantechizm, czyli klatka na ludzi

Dodałem ten drugi link, gdyż w nim są bardziej wartościowe komentarze niż do edycji 2.0.

Wracając do książki… a właściwie do autora Andrzeja Dragana. Autor jest wyjątkowo barwną postacią. Jest znany zarówno w środowisku naukowym jak i artystycznym. Czasami jego arogancki ton może odrzucać, ale osoby wyjątkowo inteligentne często tak mają (jest to problem znany w świecie IT).

Co do samej lektury, to jest ona bardzo dobrym wprowadzeniem do współczesnej fizyki związanej z zagadnieniami ogólnej teorii względności jak i mechaniki kwantowej. Poza ciekawym wyjaśnieniem wielu zjawisk, spotkamy się z licznymi dygresjami i historiami autora. Jako, że jego postać jest dość nieszablonowa, to i historie są całkiem ciekawe (chociaż niektórzy potraktują to jako zbędny dodatek).

Dla mnie, poza ciekawymi naukowymi faktami i zabawnymi anegdotami, najważniejszym przekazem płynącym z tej książki jest:

Kwestionowanie porządku świata i bycie otwartym na nowe. Świadomość, że tak naprawdę więcej jest do odkrycia niż zostało wyjaśnione.

Podejście naukowe, gdzie teoria obowiązuje tak długo nim nie zostanie podważona, pokazuje, że każda prawda może zostać obalona.

Potrzebujemy takiej otwartości na świat, zabawy tym co nas otacza i spojrzenia z perspektywy miliardów lat. Dla takiego obserwatora ludzkość to tylko ułamek historii. To co stanie się dalej to tylko zagadka…

Po za tymi górnolotnymi ideami, znajdziemy informacje o tym dlaczego kura kręci cały czas głową i czemu dinozaury cieszyłyby się, że doba ma 24 godziny.

Lubię poczytać opinie na temat danej lektury po jej zakończeniu. Opinie w sieci (na Goodreads i na lubimyczytac.pl) dokładnie oddały moje mieszane uczucia co do tej książki.

Dla jednych to będzie zbyt techniczna pozycja, której autor próbuje dowieść, że nasze przekonania determinują nasze zdrowie/życie, stan biologiczny. Dla drugich będzie to niskiej jakości wykład naukowy na temat próby połączenia wpływu naszych myśli na zjawiska zachodzące na poziomie komórkowym, czy wręcz molekularnym.

Dlaczego bym polecił tę książkę? Na pewno nie ze względu na zbyt dużą fiksację autora na temacie 95% naszych schorzeń wynika z naszych procesów myślowych.

Zdecydowanie najlepiej w książce wypada wgląd w osiągnięcia medyczne i to jak transformuje ta wiedza. Naukowe podejście, które pozwala odkrywać nowe i następnie obalać odkryte prawa to dla mnie najcenniejsza wiedza. Otwartość na to, że się mylimy, że możemy eksperymentować i podważać to co wydaje nam się niezmienialne. Takie myślenie wnosi powiew świeżości w zabetonowane przekonania 😀

W książce natkniemy się na wiele twierdzeń z pogranicza nauki, dla których niestety nie znajdziemy profesjonalnych badań i też naukowo dowiedzionych. Ale wśród tego szumu jest wiele ciekawych wątków które mnie fascynują.

Wpływ stanu mentalnego na stany chorobowe. Praca nad postawami mentalnymi celu polepszenia jakości życia. Traumy psychiczne i wpływ na stan fizyczny. Rozwój ludzkiego mózgu i jego nieświadome mechanizmy.

Autor dotyka tych tematów i ciekawie je rozwija. Idzie może zbyt ekstremalną ścieżką i na koniec nie daje przekonujących wskazówek jak skorzystać z przekazanej wiedzy. Same zagadnienia jednak są mega fascynujące i warto mieć je na uwadze przy, jak to nazywam. ogarnianiu życia.

Nowoczesna biologia i zrozumienie tego jak łączy się ona ze stanami mentalnymi to wciąż nieodkryty obszar, który będzie jeszcze długo stanowił zagadkę dla naukowców. Zwykli ludzie już dzisiaj mogą po prostu zaufać danym statystycznym, które wypadają na korzyść tych którzy myślą pozytywnie ale działają racjonalnie, żyją w zaufanych grupach społecznych i inwestują w rodzinę.

Podsumowując, czasem najlepszym suplementem jest głęboka i pozytywna relacja, i może właśnie ona potrafi sprawić, że na poziomie komórkowym też jest zdrowiej.

Może sama książka i jej treść nie jest najbardziej odkrywcza (szczególnie jeśli miało się styczność z artykułami i innymi książkami na temat pracy i koncentracji), ale potrafi rzucić nowe światło na dane aspekty produktywności.

Produkuję bardzo dużo treści pisanych, więc znalazłem w tej książce wiele świetnych inspiracji 😀 Ta książka to bardzo dobra propozycja dla wszystkich, którzy chcą poprawić swój warsztat pisarski 😀

Zdecydowanie nie jest to pozycja na raz. Zawiera wiele porad i ćwiczeń jak doprowadzać swoje plany i projekty do końca, jak zarządzać obowiązkami (matryca zarządzania czasem oraz wizja końca) oraz jak tworzyć skuteczne, współzależne relacje międzyludzkie 👨‍👩‍👧‍👦 (koncepcja Wygrana-Wygrana, najpierw zrozum a potem bądź zrozumianym). Warto wracać do publikacji co jakiś czas, aby przypomnieć sobie zawarte w niej cenne rady.

Nawyk 1: Bądź proaktywny – Zdaniem autora za wiele zmian w naszym życiu odpowiada nasz własny umysł. To on jest w stanie wzbudzić w nas iskrę, pozwalającą nam działać. Covey proponuje też, aby słowo „muszę” zmienić na „chcę”.
Nawyk 2: Zaczynaj z wizją końca
Nawyk 3: Rób najpierw to, co najważniejsze
Nawyk 4: Myśl w kategoriach wygrana-wygrana – Sprawia, że każda ze stron jest zadowolona z wynegocjowanych osiągnięć, co pozwala budować niezwykle mocną platformę współpracy.
Nawyk 5: Staraj się najpierw zrozumieć, potem być zrozumiany
Nawyk 6: Synergia – To pewnego rodzaju działanie zespołowe, które dzięki wspólnej pracy pozwala nam osiągać więcej.
Nawyk 7: Ostrzenie piły – Każdy z nas, nawet ten najbardziej wytrwały potrzebuje czasem odpoczynku. Dzięki temu możemy rozejrzeć się dookoła i zastanowić czy na pewno w pędzie pracy zmierzamy w dobrym i chcianym przez nas kierunku.

Książka ta to bardzo dojrzała pozycja. Tu nie ma agresji i poświęcenia, ale jest więcej o takiej mistycznej i medytacyjnej istocie pracy i poszanowania kultury produktywności. Książka nie dla wszystkich, ale zdecydowanie dla zwolenników filozofii autora.

Autorka pokazuje na przykładach, że dobre relacje są siłą napędową sukcesu. Aby być dobrym szefem, trzeba wykazywać się osobistą troską o swoich pracowników, a jednocześnie bezpośrednio się z nimi konfrontować i rzucać im wyzwania 💪 Aby móc z sukcesem zarządzać rozwojem pracowników, trzeba najpierw się dowiedzieć, co motywuje każdego członka zespołu. Tak samo jest z budową wspaniałego zespołu – podstawą jest zrozumienie, w jaki sposób praca każdego człowieka przekłada się na jego cele życiowe 👨‍👩‍👧‍👦 🤑

Autorka porusza temat różnych osób w zespole – jeden podział mówi o skałach i super gwiazdach. Skały to osoby, które czerpią przyjemność z przebywania w jednym kontekście i wykonywania stałych zadań. Natomiast supergwiazdy są to osoby, które szukają wyzwań i często przeskakują między kontekstami (projektami/firmami). Każdy projekt potrzebuje obu tych typu pracowników – skały zapewniają stabilność, a super gwiazdy dodają nowe spojrzenie i nowinki. Ważne też, aby doceniać każdy z tych typów pracowników.

Uważam, że z książką powinny zapoznać się nie tylko osoby na liderskich stanowiskach, a każdy, kto pracuje w zespole 👨‍💻 Dowiesz się z niej o koncepcji supergwiazd oraz skał w zespole, o trajektoriach rozwoju oraz fakcie, że awans nie zawsze jest dobrą formą uznania i wynagrodzenia 🤔

Książka ta zawiera wskazówki jak wyjść z nałogu, jakim jest zamartwianie się. Znajdziesz tutaj wiele mądrych i pouczających historii – jednakże nie znajdziesz tutaj jednej złotej zasady, która pomoże Ci na wszystko. Znajdziesz tutaj zbiór zasad, które systematycznie stosowane pozwolą Ci osiągnąć spokój ducha. Sam autor pisze, że warto wracać do książki wiele razy, aby przypominać sobie o tych poradach. A jak one brzmią? Kilka z nich to – żyj z dnia na dzień, czerp otuchę z rachunku prawdopodobieństwa, pogódź się z tym co nieuniknione, wyznacz limit strat, zachowaj właściwe proporcje… oraz jeszcze kilka innych. Brzmi banalnie i są mało odkrywcze? Możliwe, ale są skuteczne, co pokazują historie przedstawione w tej książce 😉

Książka ta była dość lekką lekturą, w której można znaleźć wskazówki na temat życia prywatnego oraz zawodowego. Raczej nie można jej zaliczyć do cudownych poradników, które pozwolą całkowicie zmienić swoje życie. Natomiast może sprawi, że zacznie się bardziej i świadomiej dostrzegać niektóre aspekty i mechanizmy życia. Dobrym rozwiązaniem jest podsumowanie i rady na końcu każdego z rozdziałów. Myślę, że warto po nią sięgnąć – a przez jej luźną formę i treść – możesz to zrobić wybiórczo lub raz na jakiś czas 😉

Ale tam jest napakowane różnej wiedzy🤯 I jak zawsze, największym problemem jest wplecenie tych super porad w obecny system.

Ja robię zazwyczaj tak, że biorę sobie najbardziej trafiające do mnie elementy i staram się je aplikować. Może nie przewrócę całego mojego życia do góry nogami, ale kawałek po kawałku usprawniam jego elementy. Co wywarło na mnie największe wrażenie w ostatnich rozdziałach:

Zdrowie vs trening i ćwiczenia fizyczne. Fajne spojrzenie na to, że ruch nie zawsze jest zdrowy i może też być przyczyną problemów. Warto zewealuować swoją aktywność fizyczną w aspekcie zdrowia i zmienić np. część mało dających treningów siłowych na sesje jogi 😎

Wymaganie od siebie zbyt wiele może być powodem dużych napięć. Ja osobiście przedefiniowałem dzięki temu kilka z moich wielkich celów życiowych🤙

Jest to dość krótka i lekka lektura. Po tytule można by się spodziewać anarchicznych i rewolucyjnych treści… ale czy aby na pewno? 😉 Jednym z głównych przekazów jest, aby efektywnie koncentrować się i określać priorytety – skupiać się tylko na tym co jest dla Ciebie istotne. Poznajemy koncepcję złudnej wyjątkowości, której ideą jesteśmy karmieni od najmłodszych lat (jeśli wszyscy jesteśmy wyjątkowi to nikt nie jest wyjątkowy). Mówienie nie jest częścią budowania zaufania. Tak samo konflikty, których staramy się unikać za wszelką cenę, a wcale nie powinniśmy. Pojawia się również ważna koncepcja wartości, które wpływają na satysfakcjonujące życia – wybierajmy tylko te wartości, które są pozytywne i które możemy kontrolować.

Reasumując – przyjemna, krótka publikacja, która naświetla niektóre problemy, wskazuje możliwe rozwiązania i drogi. Dodatkowo masa przykładów z życia (również sławnych ludzi) pozwala lepiej zrozumieć niektóre trudności na drodze do pełnego szczęścia.

Autor podchodzi od zupełnie innej strony do problemów związanych z odwlekaniem zadań i dość ciekawie rozpracowuje psychologiczną stronę problemu.

Dość sporo miejsca poświęca tematom związanym z wypoczynkiem i rozrywką, które są kluczowe dla skutecznego działania i samokontroli. Jeśli zaniedbujemy te najprzyjemniejsze dla nas obszary, to w jaki sposób mamy zyskać siłę na walkę z trudnymi wyzwaniami? Warto się nad tym pochylić.

Autor opisuje również ciekawe przykłady osób, które utknęły w martwym punkcie i muszą najpierw odbyć podróż w głąb siebie, często cofnąć się w czasy dzieciństwa, aby znaleźć przyczynę swoich oporów w codziennej pracy. Bardzo podoba mi się uświadamianie, jak istotne jest zdrowie psychiczne. Cały czas mówienie o pomocy psychologicznej to temat tabu. Jestem za podejściem, gdzie wizyta u psychologa jest równie rutynową czynnością co przegląd stomatologiczny (i ewentualne zabiegi związane z wykrytymi nieprawidłowościami).

Książka nie przypadnie do gustu osobom lubiącym skondensowana formę i super zwięzłe opisy. Ja też nie przepadam za obszernym amerykańskim stylem, jednak jest w tej lekturze tyle wartości, że nie zwracam uwagi na te niedogodności😉

W trakcie czytania moja ocena tej pozycji wzrastała. Początek był dość niemrawy, ale z czasem się rozkręciła. Pojawiło się wiele tematów o samodyscyplinie, o rozwoju, o byciu otwartym na opinie i naśladowaniu ludzi, których podziwiamy. Najważniejsze jest określenie celu, a następnie zmierzanie do tego celu i dbanie o swój rozwój. Również podejście jest bardzo ważne – bycie otwartym, brak narzekania i złoszczenia się na rzeczy, na które nie mamy wpływu.
Książkę polecam wszystkim, którzy szukają cennych rad i wskazówek do działania.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej pozycji. Jednak jak zawsze szukam najcenniejszych lekcji!

Zdecydowanie taką lekcją jest, praca głęboka nad tym co sobie założyliśmy i zaufanie do procesu jaki przyjęliśmy. Wiele książek, które ostatnio przeczytałem opisują przeciwną nam siłę jako ego, opór, pierwotny instynkt etc. Gdy zyskujemy świadomość obecności takiego bytu w sobie można zacząć z nim odpowiednio pracować, reagować na niego, wręcz uczynić go naszym sprzymierzeńcem w poprawie jakości naszego życia.

Porównam to do bugów. Czy istnieje soft bez bugów, czy bez bugów testerzy mieliby pracę? Identyfikujemy je codziennie właśnie dlatego, że jest to natura wytwarzania oprogramowania. One pozwalają nam się rozwijać, pokazać naszą wartość i bez nich zawód testera nie byłby tym czym jest obecnie.

Tym samym jest fascynująca natura ego. Potraktowanie go jako nieskończonego wroga i coś co obsesyjnie musimy zwalczać to trochę jak pogoń za 100% pokryciem kodu testami. Wielce szlachetne, ale często niemożliwe, a wręcz nieracjonalne w aspekcie innych wartości, które możemy dostarczyć w danym czasie.

Jak widzisz książka, wywołuje we mnie opór i może, to znak wewnętrznej walki z ego. Polecam ją przede wszystkim tym, którzy czują już, że wiele osiągnęli, czują, że mają już spory zapas wiedzy i doświadczeń. Ego wtedy może zbytnio się rozpanoszyć i warto pochylić się nad jego ujarzmieniem.

Ta książka to petarda🚀

Ma ona tak wiele niesamowitych wymiarów, że aż ciężko coś wybrać. Dla mnie największą wartością z niej płynącą jest skupienie na słynnym już procesie (systemie), tutaj w kontekście stawania się daną osobą.

Autor spycha na dalszy plan, tak gloryfikowaną strategię ustalania celów i skupia się na metodzie drobnych kroków i ciągłej przemiany – koncentracji na podróży w stronę odrobinę lepszej wersji nas samych. Pokazuje przy tym efektywny system, który pozwoli nam odnaleźć takie składowe nawyków aby odpowiednio je wykonywać i kumulować.

Wszystko jest mega przemyślane. Dostajemy w systemie pozwolenie na upadki i odstąpienia od reguł – ale w bezpiecznych przedziałach. Autor porusza nawet problem rutyny i obniżonego nastroju z powodu wdrożenia nawyku i braku rozwoju.

Jeśli myślicie o poprawieniu w sobie chociaż jednej rzeczy to koniecznie sięgnijcie po tę książkę. Jest ona też trochę rozprawą o życiu i pogoni za wirtualnymi osiągnięciami. Zachęca nas do powrotu w głąb siebie i kształtowaniu nas jako istoty, ciągle zmieniającej się i nieustannie poszukującej szczęścia i zadowolenia.

Oczywiście spotkacie wiele prawd, które są bardzo dobrze znane. Uważam to za zaletę – przypominanie o fundamentalnych prawdach jest naszym społecznym obowiązkiem.

Podsumowując: gorąco polecam🔥

Autorką książki jest Pani Agnieszka Ciećwierz, która ma wieloletnie (ponad 20 letnie) doświadczenie w rekrutacji i w pracy w działach HR.

Główna wartość książki to pomoc w określeniu swoich kompetencji i mocnych stron przed rekrutacją. Autorka podaje wiele ważnych pytań, które pozwolą Ci , wspomina o analizie SWOT (czyli Strengths, Weaknesses, Opportunities, and Threats), która dotyczyłaby wymarzonego stanowiska. Strengths – jakie masz mocne strony lub w jakich obszarach czujesz się dobrze? Weaknesses – Twoje słabe strony i kompetencje, które musisz nabyć, aby uzyskać wymarzone stanowisko. Opportunities – jakie masz szanse w obecnej chwili, aby poprawić swoje szanse – np. szkolenia lub aktywności? Threats – czyli zagrożenia, jak namiar specjalistów z danej dziedziny lub trudna sytuacja na rynku.

W książce pojawia się również wspomnienie o modelu 70:20:10, który dotyczy poszerzania wiedzy i kompetencji. Aż 70% naszej wiedzy zdobywamy dzięki praktyce i zadaniom. 20% wiedzy pochodzi z informacji zwrotnej o osób, z którymi pracujemy. 10% wiedzy stanowi teoria ze szkoleń i kursów. Latego zadania praktyczne są tak ważne w pozyskiwaniu nowych kompetencji.

W książce wspominany jest model STAR, który może znacznie poprawić jakość Twoich wypowiedzi podczas rozmowy. Podczas wypowiedzi warto podzielić swoją wypowiedź na następujące elementy:

• S jak Situation (Sytuacja) – krótko opisz sytuację, w której podczas realizacji zadania zawodowego napotkałeś na trudności.
• T jak Task (Zadanie) – wyjaśnij na czym polegało zadanie i opisz trudności, jakie wystąpiły w trakcie jego wykonywania.
• A jak Action (Działanie) – opisz działania, jakie podjąłeś w obliczu wyzwania.
• R jak Result (Rezultat) – przedstaw efekt swoich działań i wnioski, jakie wyciągnąłeś. Opisz, jak oceniasz podjęte decyzje i co następnym razem zrobiłbyś inaczej?

Pojawia się masa wskazówek i pytań, nad którymi warto się zastanowić przed rozmową rekrutacyjną. Również pojawiają się kilka rad na temat przygotowania CV i swojej prezentacji w sieci. Całość jest zrealizowana zwięźle i konkretnie, wraz z przykładami i prostymi zadaniami do realizacji. Polecam gorąco!

Kaizen (co można przetłumaczyć jako Dobra Zmiana) są to zasady, które wywodzą się z zarządzania i produkcji. Jednakże bez problemu można je stosować również w życiu zawodowym i prywatnym. 10 zasad wchodzących w skład Kaizen to:

1. Problemy stwarzają możliwości.
2. Pytaj 5 razy „Dlaczego?” (Metoda 5 why). Bierz pomysły od wszystkich. Czego mogę nauczyć się od osoby, z którą rozmawiam?
3. Myśl nad rozwiązaniami możliwymi do wdrożenia, nie nad problemem. Jakie może być możliwie najlepsze rozwiązanie tej sytuacji dla mnie?
4. Odrzucaj ustalony stan rzeczy. Jak można zrobić to lepiej?
5. Wymówki, że czegoś się nie da zrobić, są zbędne.
6. Wybieraj proste rozwiązania, nie czekaj na te idealne.
7. Użyj sprytu zamiast pieniędzy.
8. Pomyłki koryguj na bieżąco.
9. Ulepszanie nie ma końca – Kaizen nigdy się nie kończy. Każdego dnia staraj się być lepszym od siebie wczoraj.

Pierwszym skojarzeniem jakie miałem – wiele konceptów związanych z ulepszaniem się przenika (takich jak “filozofia” Good od Jocko (którego poznaliśmy w lekturze Extreme Ownership) czy metodyka Lean (i oczywiście książka Lean Startup).

Również autor w poszczególnych punktach nawiązuje do innych pozycji, które traktują o danym temacie. Np. w zasadzie Użyj sprytu zamiast pieniędzy. wspomina o książce Finansowy Ninja od Michała Szafrańskiego, natomiast w Odrzucaj ustalony stan rzeczy wspomina o Strategia 2 w 1 od Tomasza Szczęsnego.

W Pomyłki koryguj na bieżąco. autor wspomina o metodologiach jak 5S (selekcja, systematyka, sprzątanie, standaryzacja, samodyscyplina/samodoskonalenie) czy Agile. Metodyki te wywodzą się z fabryk, ale autor pokazuje jak można je wykorzystać również w domu (przypowieść o żonie, mężu i sprzątaniu łazienki).

Ogólnie bardzo polecam tę książkę, szczególnie jeśli szukasz inspiracji i pomysłów, jak udoskonalić i usprawnić swoje życie. Nie tylko to zawodowe 😉

W książce pojawia się wiele porad, jak pokonać prokrastynację i wystartować z zadaniami. Poniżej kilka metod, które zostały szerzej opisane w tej pozycji.

Pomodoro – czyli technika pomagająca skupić się na realizacji zadań. Całość polega na maksymalnym skupieniu przez 25 minut, a następnie zaaplikowanie sobie 5 minut przerwy.

Jedzenie żaby – metafora określająca wykonanie najważniejszego i najtrudniejszego zadania w ciągu dnia. Gdy wykonamy taką czynność na początku dnia, resztę czasu spędzimy z poczuciem satysfakcji i spokoju, że najgorsze już za nami. Da nam to więcej energii i wyższy poziom skupienia, które możemy zainwestować w inne zadania. Termin ten został zaproponowany przez Briana Tracy’ego w książce Zjedz tę żabę!

Jedzenie słonia – metafora rozprawiania się z zadaniem, które na pozór może wydawać się niemożliwe do realizacji. Najważniejszą poradą jest – po kawałku, systematycznie i poprzez dzielenie się z kimś 😉 Odrobinę więcej znajdziesz tutaj: Jak zjeść słonia?.

Pojawia się również wspomnienie o macierzy Eisenhowera (oraz podobnej metody stworzonej przez Briana Tracy – metoda ABCDE), która skupia się na priorytetyzacji tasków. Macierzy Eisenhowera polega na podziale zadań na 4 grupy: zadania nieważne, ale pilne, zadania ważne i pilne, zadania nieważne i niepilne, zadania ważne, ale niepilne. Więcej o ustalaniu priorytetów możesz poczytać na stronie Jak ustalić priorytety? 6 metod, które pomogą w trudnych decyzjach.

Technika SMART – metoda pomagająca określić cel. Skrót SMART pochodzi od słów: Specific, czyli sprecyzowany, Measurable, czyli mierzalny Attractive, czyli atrakcyjny, Realistic, czyli realny oraz Time-based, czyli określony w czasie.

Wspomniane jest również prawo Parkinsona. W dużym skrócie, dotyczy ono wykonywanych przez nas zadań w czasie – im więcej czasu mamy na wykonanie zadania, tym dłużej to zadanie robimy.

Książka poza dużej liczby informacji o realizacji zadań, podejściu do planowania, zawiera również sporo wskazówek i ćwiczeń jak zastosować wspomniane metody w życiu. Reasumując – gorąco polecam tę książkę🔥

Jest to lektura nie tylko dla rodziców, ale generalnie dla osób poszukujących więcej zrozumienia samych siebie i reagowania na otaczający nas świat.

Mindfulness to głównie oddech i czas nie-myślenia. Jest to praktyka niezwykle prosta, całkowicie darmowa i można ją zminimalizować do kilku minut dziennie… Ale to jest tak jak z piciem wody. Dla większości ludzi zagadką jest jak to wpleść w codzienną rutynę.

Mindfulness to jeszcze świadome jedzenie, chodzenie i ogólne spędzanie czasu.

Oczywiście sama książka zawiera mnóstwo ciekawych informacji dla rodziców jak przekazać tę wiedzę najmłodszym. Jednak dla mnie była mega pouczająca w kontekście tego jak spędzam czas na rutynowych czynnościach i w jaki sposób inne osoby wzorują się na moim sposobie życia.

Zasada explain like i’m five doskonale się sprawdza w przypadku tej książki.

Do minusów zaliczę dużo, zbyt cukierkowych, przykładów i amerykański styl opisów sytuacji. Jednak te niewielkie niedogodności nie psują bardzo wartościowego przekazu jakim jest zwolnienie w życiu i spojrzenie na siebie i świat wokół z nowej perspektywy.

Dzisiaj jesteśmy atakowani negatywnymi informacjami, które generują stres. Stres związany jest z produkcją kortyzolu, który intensywnie oddziałuje na nasze ciało migdałowate (jest to jedna ze struktur mózgu, która odgrywa kluczową rolę w emocjonalnej i behawioralnej reakcji na stres). Tu gorąco polecam artykuł Blog Neuroedukacji Zasada 2: Mózg w stresie, w którym autorka, Pani Iza Rudzińska, rozpisuje zachowanie ciała i mózgu w stresie.

Pomijając indywidualną sytuację każdego z nas, życie w dzisiejszych czasach opiera się na nieustannym pobudzeniu. Szał bycia w ciągłej aktywności dotyka nas coraz bardziej. Z punktu widzenia ewolucji jest to całkowicie nienaturalne. W dzisiejszych czasach stresu nie mierzy się w sekundach, ale w godzinach, dniach i miesiącach spędzanych w ruchliwych i hałaśliwych miejscach, przyjmując nieskończoną ilość negatywnych informacji. Nasze organizmy nie są przystosowane do przebywania w tak przewlekłym stanie stresu. To, co miało nam pomagać, zaczyna szkodzić. Kiedy niewielkie ilości hormonów stresu kumulują się lub kiedy przebywają w naszych organizmach zbyt długo, zaczynają być szkodliwe. Wyrafinowany system zaczyna się rozregulowywać, co szkodzi nie tylko naszym mózgom, ale poszczególnym układom naszego ciała.

Dodatkowo otaczająca negatywność wpływa na nasze postrzeganie świata – zaczynamy być bardziej pesymistyczni i postrzegać świat w negatywny sposób.

Media społecznościowe powodują, że nasze relacje z bliskimi ulegają pogorszeniu. Media uzależniają nas od zawartości, budują w nas zazdrość i wywołują potrzebę zdobywania polubień pod postami.

Książka porusza wiele bardzo ważnych punktów, takich jak:

• cyfrowy detoks i uważna konsumpcja mediów,
• empatia, która wiąże się z większym zadowoleniem z życia, kontaktami społecznymi, zdrowymi związkami, większą wydajnością w pracy i lepszym samopoczuciem,
• kontakt z naturą, który odstresowuje, redukuje stany zapalne, pomaga w odzyskaniu więzi i wzmacnia empatię,
• dieta, polegająca na odstawieniu nadmiaru cukru i przetworzonych produktów,
• sen,
• ćwiczenia fizyczne,
• medytacja,
• silne relacje z rodziną i przyjaciółmi.

Obecnie żyjemy w czasach, które dają nam praktycznie nieskończone możliwości. Mamy pełen dostęp do informacji, miejsc, pokarmów, produktów, rozrywek i wiedzy. Zamiast poprawy naszego zdrowia i wewnętrznego spokoju, żyjemy w ciągłym pędzie i stresie.

Książka pomaga zrozumieć te problemy oraz gdzie leży przyczyna. W poszczególnych rozdziałach pojawiają się również wskazówki jak poprawić poszczególne aspekty życia. Niektóre z porad można wprowadzić praktycznie z dnia na dzień, natomiast inne wymagają znacznie więcej wysiłku. Dlatego myślę, że dobrym uzupełnieniem tej książki mógłby być pozycje Kaizen. Jak osiągać wielkie cele małymi krokami oraz Kiedy odwlekasz i narzekasz… 102 sposoby na pokonanie prokrastynacji, o których pisałem w poprzednich postach.

Reasumując – polecam!

Książka opisuje różnego typu modele, które mają za zadanie pomóc nam w podejmowaniu decyzji. Całość jest podzielona na szybkość, kontekst, wyraźniejsze dostrzeganie tego co ważne, rozwiązywania problemów i czego warto unikać.

Model mentalny w książe jest opisany jako:

Otóż jest to mapa, która pomaga Ci kierować uwagę na istotne elementy tego, w obliczu czego właśnie stoisz, oraz definiuje kontekst, tło i kierunek Twoich potencjalnych działań. Zdobywasz rozumienie (nawet jeżeli brakuje Ci twardej wiedzy lub długiej praktyki) oraz zdolność do podejmowania optymalnych decyzji. (…) Modele mentalne pomagają zrozumieć zaistniałą sytuację i jej przewidywalne konsekwencje. Można więc nazwać je także życiowymi heurystykami bądź kryteriami oceny i zrozumienia. Możesz też myśleć o nich jak o goglach, które wkładasz, kiedy chcesz się skupić na konkretnym celu.

Modele skupiające się na szybkości i kontekście:

• Model Eisenhowera – polega na podziale rzeczy pod kątem ich ważności i pilności. Więcej o tym modelu przeczytasz na Macierz Eisenhowera, jak ustalić priorytety dla działań oraz Matryca Eisenhowera – Najlepsze Narzędzie do Ustalania Priorytetów.
• Myślenie perspektywiczne – polega na poszerzaniu swojej perspektywy poprzez zbieraniu dodatkowych informacji i próbie przewidzenia konsekwencji swoich akcji. Więcej o tym modelu przeczytasz na Jak myśleć perspektywicznie?
• Decyzje odwracalne i nieodwracalne – rozróżnienie tych akcji powinno być brane przy podejmowaniu decyzji. Powinniśmy starać się wykonywać decyzje odwracalne, gdyż ostatecznie nic się nie traci, a można bardzo dużo się nauczyć.
• Minimalizuj żal – ciekawa metoda zaproponowana przez Jeffa Bezosa. Jak będziemy się z danym działaniem czuli w wieku 80 lat? Jak duży żal odczujemy, gdy czegoś nie zrealizujemy?
  

  Wiem, że w wieku 80 lat nie będę miał do siebie żalu o próbowanie. Tak samo nie zamierzałem żałować spróbowania swoich sił w internecie, o którym myślałem, że będzie kolejną “wielką rzeczą”.

  Wiedziałem, że jeśli poniosę porażkę, nie będę tego żałował, bo żałować mogę tylko czegoś, czego nie zrobiłem.

Następnie przedstawione są modele pozwalające lepiej analizować aktualne sytuacje:

• ignoruj czarne łabędzie,
• szukaj punktów równowagi,
• poczekaj na regresję do średnie.

Modele te przestrzegają przed zmianą naszych poglądów i sposobów myślenia po wystąpieniu jednej, mało prawdopodobnej sytuacji (przysłowiowe czarne łabędzie). Również analiza sytuacji powinna odbywać się po stabilizacji, gdyż czasem występują odstępstwa od normy, które mogą zaburzać nasze postrzeganie świata. Przykładowo, gdy z rodziną jadamy obiady w domu przez 95% czasu, ale na tydzień wybierzemy się na drugą wycieczkę, to nie powinniśmy analizować kosztów wyżywienia w oparciu o wycieczkę, a w oparciu o średnią.

Opisane są też modele określone jako “stare, ale jare”:

• Prawa Murphy’ego – zbiór czasem humorystycznych powiedzieć, które sprowadzają się do założenia, że rzeczy pójdą tak źle, jak to tylko możliwe,
• Brzytwa Ockhama, czyli zasada, że w wyjaśnianiu zjawisk należy dążyć do prostoty, wybierając takie wyjaśnienia, które opierają się na jak najmniejszej liczbie założeń i pojęć,
• prawo Hanlona, czyli
  

  Nigdy nie przypisuj złej woli do tego co może być wystarczająco dobrze wyjaśnione głupotą

• Zasada Pareto, inaczej zasada 80/20 i mówi, ze na 80% efektów ma wpły 20% zadań. (więcej możesz poczytać tutaj: Zasada Pareto – na czym polega i czy ma zastosowanie w pracy?).
• Prawo Sturgeona – czyli po prostu Dziewięćdziesiąt procent wszystkiego jest gó*nem. Niezależnie od tego, czy mówimy o fizyce, chemii, psychologii ewolucyjnej, socjologii, medycynie, muzyce rockowej czy country, 90 proc. wszystkiego nie jest nic warte – potwierdził w 2012 r. filozof Daniel Dennet, który uznaje prawo Sturgeona za jeden z siedmiu filarów krytycznego myślenia.
• Prawo Parkinsona, czyli im więcej masz czasu na wykonanie jakiejś czynności, tym dłużej ją wykonujesz.

Poza powyższymi modelami, w tej pozycji znajdziemy jeszcze:

• weryfikuj własny punkt widzenia za pomocą wzajemnej oceny,
• zrób to jak Darwin,
• trop własne słabości,
• odróżniaj współzależność od przyczynowości,
• opowiadanie historii wspak,
• metoda SCAMPER,
• oraz kilka innych.

Książka zawiera ogrom przydatnej wiedzy, która została też poparta przykładami. Jednakże nie traktowałbym tej książki jak poradnika, który po przeczytaniu zmieni Twoje życie. Bardziej jako drogowskaz i zbiór tematów, które należałoby następnie poszerzać i praktykować w życiu. Reasumując – gorąco polecam!

Przy modelach mentalnych warto zaznaczyć, że należy podchodzić do nich z rozwagą.

Gdy jedynym narzędziem jest młotek, wszystko zaczyna wyglądać jak gwoździe

Jeśli będziemy używali wybranych modeli bezkrytycznie i skupimy się tylko na wybranych modelach, to może się okazać, że wpadniemy w pułapkę błędnego myślenia i nie poprawnej klasyfikacji.

Pamiętajmy, że modele mentalne to tylko heurystyka. Uproszczony model, który często pozwala na dojście do satysfakcjonujących wyników. Ale to uogólnienie opisu rzeczywistości może w pewnych przypadkach może prowadzić do nieprawidłowych wniosków – i o tym pamiętajmy.

Poniżej zebrałem kilka najciekawszych linków dotyczących modeli mentalnych:

• Potężny artykuł, który wyjaśnia dziesiątki przykładowych modeli – Mental Models: The Best Way to Make Intelligent Decisions (~100 Models Explained)
• Kilka modeli, które można wykorzystywać podczas kodzenia – 10 Mental Models Developers Can Use to Get Unstuck
• 30 mental models to add to your thinking toolbox
• The 10 Most Useful Mental Models
• Metoda 5 Why – jak działa oraz dlaczego warto ją stosować?

W pozycji tej autor omawia trzy cechy otwartość – niezależność – wytrwałość, które są podstawą kreatywności. Poruszana jest również kwestia zadowolenia z pracy.

Czy polecam?
To zależy, sama książka nie jest zbyt odkrywcza, ale przeczytanie jej może sprawić, że zaczniemy się zastanawiać nad właśnie tymi 3 cechami, które wpływają na innowacyjność.

W tej pozycji znajduje się wiele porad dotyczących skutecznej komunikacji. Począwszy od skutecznego prezentowania innym swoich pomysłów, przez aktywne słuchanie, zaciekawienie słuchaczy, aż po lepsze prezentacje (pomysłów) na wystąpieniach. Całość skupia się zarówno na komunikacji werbalnej oraz niewerbalnej, a także pisemnej – lekcje z tych części mogą być niezwykle cenne w czasach dominującej pracy zdalnej.

W każdym z powyższych, należy się dobrze zastanowić jaki jest cel spotkania i kim są nasi słuchacze, jakie mają potrzeby i jaki sposób komunikacji będzie dla nich najodpowiedniejszy. Język i materiały pomocnicze mogą poprawić nasz odbiór oraz efektywność dyskusji.

Również w książce zawarte są porady dotyczące efektywnych spotkań, raportów i pisemnych podsumowań. Spotkania będą efektywniejsze, jeśli zaprosi się jedynie osoby związane z tematem, wcześniej przedstawi się agendę, a w takcie wykona się odpowiednią moderację – np. Przez konkretne pytania i unikanie niepotrzebnych wątków.

Czy polecam?
Książka zawiera sporo przydatnej wiedzy. Część z niej może brzmieć trywialnie (jak przygotowanie się do spotkania czy branie pod uwagę nastawienie rozmówcy), tak część może naprowadzić nas na całkowicie nowe tory (jak radzić sobie z ciszą podczas sekcji pytań podczas wystąpienia lub radzenie sobie z osobami o negatywnym nastawieniu). Reasumując – polecam, bo myślę, że każdy znajdzie w tej książce coś ciekawego 🙂

Od razu zaznaczę, że jest to lektura nie tylko o samych celach ale bardziej o misji życiowej w kontekście bycia liderem.

Pomijając treści związane z przywództwem i zarządzaniem zespołami, książka ma wiele do zaoferowania w tematyce pracy nad misją życiową.

Dla mnie jest to mega ważny aspekt fundamentów życia. Patrząc na przeżyty dzień, staram się zadać sobie pytanie co mógłbym zrobić lepiej, jakie rzeczy wzmocnić a jakie wyeliminować. Bez posiadania misji dużo trudniej jest ocenić sytuacje, które spotykają nas w szarej rzeczywistości. Drobne problemy i skomplikowane wyzwania potrafią łatwo zniechęcić do dalszego działania. Patrząc jednak przez pryzmat dobrze zdefiniowanej misji życiowej można dużo łatwiej podejść do tych trudnych tematów i odpowiednio je priorytetyzować.

Autor porusza bardzo ważny temat. Gonitwę w, której nie ma czasu zatrzymać się i zastanowić się nad sobą. Pęd bez opamiętania gdzie tratujemy własne wartości na rzecz często ulotnych zdobyczy. Cieszę się, że kolejny raz ktoś mocno punktuje ten problem. Trzeba w końcu się zatrzymać i zastanowić co jest naprawdę ważne w naszym życiu. W takiej chwili mamy okazję popracować nad naszą misją…

W książce znajdziemy zejście do całkowitych podstaw. Sen, ruch, woda, mindfulness czy relacje. Bez ogarnięcia podstaw nie jesteśmy w stanie utrzymać wszystkich obszarów życia, w których chcielibyśmy zapewnić sobie wzrost.

Wiem, że praca na tak wielu poziomach to wielkie wyzwanie. Ogarnięcie podstaw, znalezienie czasu na pracę nad sobą, wyznaczenie celów opartych o misję i realizacja siebie na wielu płaszczyznach. To brzmi mega skomplikowanie. Posiadając jednak dobrze zdefiniowaną misję życiową sprawy stają się dużo prostsze. Łatwiej nam podjąć decyzję gdy skonfrontujemy ją z misją życiową.

Na koniec zaznaczę, że jest to proces ciągły. Nad misją trzeba pracować, poprawiać ją i zmieniać. Dzięki temu odnajdziemy esencję tego co dla nas ważne. Zbliżymy się do dobrego balansu w codziennym funkcjonowaniu.

Polecam tę książkę najbardziej liderom, niemniej standardowy tester czy dev znajdzie w niej sporo ciekawych koncepcji.

Mogę z czystym sumieniem polecić tę książkę gdyż już wywarła bardzo pozytywny wpływ na nasze działania w jaktestowac.pl💪💪💪

4 dyscypliny są bardzo jasno sprecyzowany system który pozwala usprawnić drogę do osiągania celów. Jest on dość podobny do Measure What Matters: OKRs: The Simple Idea that Drives 10x Growth, który przerobiłem i prototypowo wdrożyliśmy w naszej organizacji. Te dwie strategie bardzo dobrze się uzupełniają i dzięki nim można zbudować świetny system do planowania i monitorowania wzrostu.

W 4DX kluczowe są:

• KONCENTRACJA: Skoncentruj się na najważniejszym celu (idealnie jednym, max 2). Dobrze zdefiniuj cel, sprawdź czy jest on w osi z misją twoją lub twojej organizacji. Przykładem może być: Udostępnienie nowego Programu dla Nowoczesnych Testerów do końca Q1 2022.
• WSPARCIE Zidentyfikuj wskaźniki kierunkowe czyli aktywności czy osiągnięcia które najmocniej wspierają drogę do celu. Tutaj przykładem może być:
  Ilość kompletnych i przetestowanych lekcji dostarczonych na środowisko produkcyjne. Moim prywatnym, ciekawym wskaźnikiem jest wstawanie rano (ultrarano). Jeśli tego nie zrobię to rośnie wykładniczo zagrożenie pochłonięcia przez wir codziennych obowiązków.
• MONITORING Przygotuj tablicę wyników, i aktualizują ją jak najczęściej aby cały czas widzieć w jakim miejscu się znajdujesz. U nas jest to prosta tabela w google sheets
• CYKL Wdrażaj, weryfikuj i działaj. Ciągła praca nad procesem i spotkania ewaluacyjne pozwalają wspólnie szukać najlepszej drogi do sprawienia aby wygrywać na tablicy wyników, realizując wskaźniki kierunkowenajważniejszego celu.

Nic nie zastąpi oczywiście pełnego skupienia na dostarczaniu wartości ale opisany wyżej system jest niezbędny w wirze bieżących spraw, kiedy dopada nas milion pilnych spraw i trudno skupić się na wynikach.

My praktycznie wykorzystaliśmy książkę do stworzenia tablicy wyników która pokazuje nam tygodniowe cele i zadania oraz to jak wynikowo to się przekłada na osiąganie celu kwartalnego. Wystarczy szybkie spojrzenie aby się przekonać czy wygrywamy czy przegrywamy. To jest element, którego brakowało nam w sprintowych planowaniach i już dostrzegamy jego wartość.

W połączeniu z dobrze zdefiniowaną misją (lektury ocierające się o ten temat wymieniałem w dwóch poprzednich newsach) mamy poczucie, że jako organizacja dojrzewamy i precyzujemy nasze działania😍

Ciekawe jest to, że system łączy się fajnie z praktyką esencjalizmu czy pracą głęboką. Dodatkowo w samej książce znajdziemy mnóstwo świetnych przykładów i sposobów na wdrożenie sytemu. Ja z całego serca mogę polecić 4DX, aby wycisnąć z następnego roku jeszcze więcej😀

Ta książka to próba połączenia realiów korporacyjnego życia z filozofią sprzed ponad 2000 lat. Na szczęście (?) ludzie nie za bardzo się zmienili od tamtych czasów. Chodzi o emocjonalne i intelektualne działanie mózgu – stykamy się z podobnej klasy problemami a ich rozwiązanie wiąże się z wewnętrznym opanowaniem emocji, ego i nieposkromionych myśli.

Formuła początkowa to:

OPANOWANIE.

Jest to pierwsza technika pozwalająca na odnalezienie się w trudnej sytuacji, racjonalne oszacowanie problemu i zmiana perspektywy. Przypomina mi to strategię związaną ze zmianą myślenia o swojej przeszłości. Jest ona równie skuteczna jak zmiana przeszłości😁

Tak też trzeba zacząć myśleć w obliczu problemów. Jest to często spotykany mechanizm. Przybywa problem, jesteśmy zszokowani i władzę nad mózgiem przejmuje bardziej prymitywna partia. Sztuką jest wtedy odciąć od zasobów tę część mózgu aktywując inną odpowiednimi technikami. Możemy zacząć od skierowania naszego umysłu na inne tory, oddzielenie się od problemu:

• poprzez jego obiektywna ocenę (inna partia mózgu przejmuje stery i odcina tą, która panikuje),
• próba kreatywnego odnalezienia pozytywnych elementów w danej sytuacji,
• skierowanie swojej aktywności na zupełnie inny obszar,
• skupieniu na teraz.

Przykładem mogą być zawirowania zdrowotne. Informacja o złym stanie zdrowia powoduje olbrzymi stres i stany depresyjne. W takich chwilach potrzeba pierwszego kroku związanego z opanowaniem i chłodną oceną swojej sytuacji.

Jak już odzyskamy opanowanie czas na:

AKCJĘ.

Skoro nie jesteśmy już pod wpływem emocji możemy rozpocząć działanie. Tu też podążamy drogą stoików:

• opracowujemy strategię i potrzebne kroki,
• skupiamy się na jakościowo dobrym wykonaniu każdego kroku,
• staramy się skupić na jednym kroku w danej chwili
• jesteśmy wytrwali w działaniu
• zmieniamy swoje emocje w pracę

Wiadomo, że i tu jest element hazardu. Kiedy dany krok jest wystarczająco dobrze wykonany? Kiedy odpuścić a kiedy inwestować w dane działanie? Do tego musimy dojść sami metodą prób i błędów. Pracując jednak nad najważniejszym krokiem w najważniejszym obszarze nasze szanse powodzenia są dość spore😉

Kontynuując temat zdrowia – jeśli wiesz gdzie są największe deficyty i opracujesz dobry plan ich niwelacji to podejmując najważniejsze działanie masz szansę na wielkie efekty.

Jesteś opanowany i działasz? Czas na ostatnią składową stoickiego umysłu:

WOLĘ

Ćwiczenie silnej woli niewiele różni się od treningu mięśni i działania stresorów na ich wzrost. Wypoczęci i pełni energii, mając dobrą dietę możemy łatwo budować masę mięśniową. Gdy przyjdzie chwila, gdy te mięśnie będą potrzebne, jesteśmy w stanie użyć wypracowanego potencjału (to zdanie trochę przekreśla sens zbytniego skupienia na treningach siłowych i budowie dużej masy mięśniowej😉).

Dużo częściej stajemy w sytuacji gdzie potrzebna nam jest silna wola. Ale już wiemy, że bez jej odpowiedniego treningu i przygotowania w dobrych czasach nie będziemy mieli zbyt wiele zapasów do użycia. Dlatego:

• gdy jest dobrze, przygotuj strategię na gorsze chwile,
• zaplanuj i racjonalnie rozpatrz negatywne scenariusze,
• zaakceptuj występowanie problemów i porażek a następnie …
• uczyń je częścią drogi i funu,
• rozważaj swoje działania w kontekście całego życia (kontempluj śmierć).

Wracając do tematu zdrowia, aby wykonać dobre kroki potrzebujemy siłę woli. Niestety często nie chce nam się ruszać, zdrowo odżywiać czy wysypiać. Na te wszystkie obszary przygotujmy się tak aby zmaksymalizować użycie woli. Gdy jesteśmy zmęczeni to jest już za późno na działanie. Dlatego wolę należy użyć, gdy mamy pełne zasoby i przygotować swoje środowisko, tak aby realizować najważniejsze kroki gdy jesteśmy przed największymi spadkami.

Pijesz mało wody? Przygotuj wodę w zasięgu ręki, monitoruj ile wypijasz (ogarnij 2 butelki 1,5l na cały dzień) włącz przypominajkę, nawadniaj się rano i wieczorem. Plan + infrastruktura wzmacniają nasza wolę i pozwalają dużo lepiej przechodzić problemy.

Książka może i nie odkrywa przed nami jakiś rewolucyjnych idei, jednak stanowi niezłe źródło połączenia zalet stoicyzmu z wymogami współczesnej pracy. Autor jednak podkreśla, że najbardziej wartościowym będzie zasięgnięcie informacji u źródła – czyli w dziełach stoickich. Tam też zapewne skieruję swoje dalsze kroki 😀

Z opisu książki:

Dlaczego nie może być jak wcześniej? Kto tym razem nawalił? Kiedy wreszcie oni poważnie nas potraktują? Kiedy w końcu ktoś mnie przeszkoli? Może zadajesz takie lub podobne pytania, a już na pewno wciąż słyszysz je u innych. Wszystkie one wywodzą się z braku poczucia odpowiedzialności za własne życie i prowadzą do takich nawyków jak szukanie winnych, robienie z siebie ofiary, narzekanie czy prokrastynacja. W ten sposób dochodzi do usprawiedliwiania we własnych oczach bierności i braku jakiejkolwiek inicjatywy, by zmienić w swoim życiu cokolwiek na lepsze.

Myśl przewodnia i koncepcja QBQ (czyli Questions behind questions) jest bardzo słuszna – jak zadawać skuteczne pytania. Zamiast zadawać obwiniające pytania, jak Kto tym razem nawalił?, należy zadawać pytania np. Jak mogę/możemy tego uniknąć? Co powinienem/powinniśmy poprawić? etc. Całość jest również podobna do filozofii Good od Jocko.

W książce tematem przewodnim są błędne pytania. Można je poznać po obwinianiu w nich innych za dany efekt, np. Kto zawinił z tematem X? Dlaczego musimy wdrażać inne osoby? Kiedy dział X w końcu zajmie się tematem Y? Czemu mój lider mnie nie słucha? Czemu w X zarabiam tak mało?

Autor słusznie zwraca uwagę, że powinniśmy przestać szukać winnych i narzekać, a weźmy odpowiedzialność i skoncentrujmy się na działaniu. W tym celu powinniśmy stawiać pytania związane z nami i z tym co my możemy zrobić, np. Jak ja mogę poprawić X? Co mogę zrobić, aby zarabiać więcej? Co ja mogę zrobić, aby problem X już nie wystąpił? Co mogę zrobić, aby lepiej poznać członków swojego zespołu?

Tutaj pojawia się dobre ćwiczenie 😉 Zobacz jak wygląda Twój dzień i jakie pytania zadajesz. Czy są one nacechowane bardziej na nich czy na Ciebie?

Reasumując – jest to pozycja bardzo krótka i dość lekka. Porusza dość sporo koncepcji (zadawanie poprawnych pytań, branie odpowiedzialności, przywództwo, spójność w realizacji), których wdrożenie w życie pozwoli Ci poprawić osiągać lepsze wyniki. Jednakże minusem może być właśnie kompaktowość – na każdy z tych tematów istnieją osobne pozycje na rynku, a tego typu skrótowość i kompaktowość może być gorzej przyswajalna dla czytelników.

Weźmy na początek rzecz trywialną i wytykają autorowi. Ile można pisać o robieniu jednej rzeczy? Według opinii z internetów, przewodnie hasło wystarczyłoby jako cała treść książki:

Skup się na jednej rzeczy, której zrobienie sprawi, że wszystko inne stanie się łatwiejsze albo nieistotne.

Zawodowi maruderzy łatwo też mogą się doczepić choćby do elementów książki w stylu:

Aby skupić się na jednej musisz ogarnąć te trzy najważniejsze rzeczy.

Jedna rzecz to myśl przewodnia, ale aby do niej dojść, wyłuskać ją z naszego życia i umieścić w odpowiednim kontekście, to już nie lada sztuka.

Tak jak wiele razy pisałem: wiemy, że mamy pić często wodę, dobrze spać i dużo się ruszać. Nie wszyscy jednak to robimy. To samo jest z jedną rzeczą. Trywialna sprawa, jednak zdegradowana w naszym, pełnym bodźców, środowisku.

Jak to jest więc z tą jedną rzeczą? Nim przejdę do kontekstu zawodowego, warto wspomnieć, że autor usilnie nalega, aby zidentyfikować najważniejsze obszary swojego życia i skoncentrować się na jednej rzeczy w każdym z nich, aby umożliwić jego wzrost. Nie bójmy się więc, że będziemy musieli poświęcić wszystko dla jednej rzeczy.

Niemniej, autor nie unika trudnego tematu zaniedbywania jednych obszarów na rzecz drugich w pogoni za jedną rzeczą. Tak już niestety jest, jeśli chcemy osiągać dużo musimy poświęcić (odrzucić) dużo.

Usuwanie, minimalizowanie i odrzucanie to pierwsze akcje, które trzeba wykonać. Przypomina to dość mocno ideologię z recenzowanej książki Esencjalista.Najpierw musimy nauczyć się odrzucania, nawet istotnych spraw na rzecz tych najważniejszych. Potem pozostaje wyłuskać jedną rzecz.

I tą właśnie jedną rzeczą powinniśmy się zajmować na pełnym skupieniu bez przerwy około 4 godziny dziennie.

I tu jest właściwie esencja książki. Kiedy usuniemy z naszego pola zadań wszystkie mniej istotne sprawy i przesuniemy je poza obszar 4 godzin pełnego skupienia to nasz progres powinien wyraźnie wzrosnąć. Te magiczne 4 godziny, przeznaczamy wyłącznie na najważniejszą rzecz. 0 komunikatorów, rozpraszaczy, niepotrzebnych rzeczy. Podsumowując:

4 godziny pracy głębokiej nad najważniejszą rzeczą

Ale jaka to jedna rzecz? To jest już życiowy hazard. Ale pomaga sporo pytań z książki:

… której zrobienie sprawi, że wszystko inne stanie się łatwiejsze albo nieistotne.

Zastanowienie się nad sobą w kontekście misji życiowej i rozbiciu tego na dekady, poszczególne lata, miesiące dni pozwoli nam zadać odpowiednie pytanie co tak naprawdę musimy zrobić podczas nienaruszalnych godzin skupienia.

Na koniec pozostaje nam nieustanne poprawianie procesu, podważanie i odrzucanie maksymalnej ilości szumu oraz przestrzeń na regeneracje i realizację na innych obszarach.

Podsumujmy algorytm, na planie zawodowym:

1. Ogarnij co chcesz osiągnąć w pracy, to na czym najbardziej Ci zależy.
2. Zidentyfikuj najważniejszą rzecz, która Ciebie do niej przybliży.
3. Wyłuskaj żelazne 4 godziny tylko na tą rzecz.
4. Wytnij wszystko co możliwe, redukuj i odrzucaj.
5. Pracuj na maksa nad jedną rzeczą.
6. Nieustannie zadawaj sobie pytanie: Jaką jedną rzecz mogę zrobić ale, taką, że gdy będzie zrobiona, wszystko inne stanie się prostsze albo nieistotne?

Recepta jest świetna dla wszystkich, którzy stoją wciąż rozproszeni pomiędzy pomiędzy wieloma zadaniami, powinnościami i tematami. Jedna rzecz to genialny przepis na to rozwodnienie.

To kolejna mało odkrywcza książka, ale jednocześnie poruszająca ważne zasady związane z naszym rozwojem. Jestem za wałkowaniem tych tematów, bo pozwalają nam one na zrobienie kroku wstecz i spojrzenie na najważniejsze elementy życia.

Podoba mi się trend który obserwuję w coraz to nowszych publikacjach o samorozwoju. Już nie ma dociskania do krwi wydajności, narzucania sobie nieludzkiego tempa. Autorzy starają się być bardziej wyrozumiali wobec ograniczeń ludzkich i kierują się w stronę bycia bardziej wrażliwym na swoje potrzeby.

Oczywiście taki delikatny kierunek automatycznie musi zderzyć się z realizmem. Tutaj autor jest bezwzględny. Ludzie z wyższym IQ, bardziej wytrzymali na stres itd., zostawią w tyle słabsze jednostki w nadzwyczajnym tempie. Jeśli znamy swoje miejsce w szeregu możemy odnaleźć najlepszą dla nas niszę i tam się realizować. Najczęściej poprzez wspieranie liderów i tworzeniu swoich rozwiązań opartych o strategie tych najlepszych.

Kolejnym ciekawym elementem jest zwrócenie się w stronę dyskomfortu. To nic innego jak parafraza antykruchości (autor terminu: Taleb). Jeśli chcemy rosnąć, musimy unikać rozleniwiającego komfortu i stanu błogiego zadowolenia. Umiarkowany stres to gwarant zarówno naszego mentalnego wzrostu jak i np. wzmocnienia dla naszych kości 🙂

Dobrym tematem jest też często pojawiająca się krytyka w hiper-zaangażowania skoncentrowanego na swoim ego, np. w rozwoju fizycznym. Wielogodzinne treningi i wycieńczające zawody często chwytają nas w pułapkę dążenia do ekstremalnych celów. Ale czy taki kierunek jest dobry? Dlaczego tak słabo doceniamy spacery po lesie czy spędzanie czasu bliskimi oraz budowanie relacji? Gdy przeinwestujemy dane aktywności, wtedy cierpią inne, często ważniejsze w ujęciu naszego życia, obszary. Nic odkrywczego jednak trzeba być bardzo czujnym w kwestii w co się angażujemy.

Na koniec bardzo wartościowe okazały się komentarze od znanych osobistości ze świata polskiego biznesu. Szczególnie te dojrzałe jednostki patrzą z bardzo ciekawym dystansem na najważniejsze wartości. Warto inspirować się takimi spostrzeżeniami.

Książka mimo kilku mankamentów (np. osobiście wolałbym bardziej dojrzałego lektora) stanowi dobre podsumowanie dla osób lubiących ewaluować priorytety w swoim życiu oraz krytycznie patrzących na natłok różnych trendów w tej dziedzinie. Dzięki przerobieniu wielu tego typu lektur, czytelnik może formować własny światopogląd oparty o esencję wartości zebraną od autorów.

Na koniec, jak zwykle pozostaje już tylko działanie…

Lektura niezmiernie ciekawa, w szczególności, że oparta o wiele ciekawych badań. Najbardziej mi się podoba krytyczne podejście do utartych schematów, które niezwykle mocno zakorzeniły się w naszej kulturze. Wiele nawiązań ideologicznych mocno koreluje z poglądami autorów takich jak Nassim Taleb (Antykruchość, Czarny Łabędź), Daniel Kahneman (Pułapki myślenia) czy też Yuval Noah Harari (Sapiens. Od zwierząt do bogów).

Przykładami niech będą tematy takie jak:

• diety spożywcze – coś co prawie nigdy nie pomaga, jedynie w pozyskiwaniu środków przez instytucje na nich zarabiających (upatrywanie się panaceum w diecie a nie długofalowych nawykach)
• zanikanie społeczeństwa opartego na rodzinie i wynikającym z tego kryzysom psychologicznym (zmniejszający się dostęp do zaufanych relacji mocno spowalnia rozwój emocjonalny poprzez brak możliwości konfrontacji swojej osoby z światopoglądem innych ludzi)
• dobra jakie porzuciliśmy wraz z ewolucją, już od czasów kultury zbieracko łowieckiej (np. różnorodność pokarmowa i ruchowa)
• dystans do ekspertów (ekonomii, polityki), którzy doskonale rozkładają przeszłe wydarzenia co kompletnie nie koreluje z ich skutecznością w przewidywaniu przyszłości. (np. zwierzę które sprawniej przewidywała zdarzenia od grupy elitarnych ekspertów z dużej korporacji)

Najbardziej w książce podoba mi się koncepcja agentów, którzy egzystują w naszym umyśle i nieustannie walczą o zasoby. Wpływ różnych czynników sprawia, że różne agenty dochodzą do głosu.

Będąc tego świadomym łatwiej zarządzać sobą w świecie różnorodnych emocji i działań. Nie wymagamy też tak dużej spójności w działaniu gdy jesteśmy bardziej wyrozumiali dla cykli, których jesteśmy elementem.

Dobrym tematem też jest, krytyczne spojrzenie na społeczeństwo sterowaną pieniądzem, gdzie np. Zdrowy pracownik jest bardziej wydajny i dlatego pracodawcy zaczynają wymuszać ponad normę standardy zdrowego stylu życia. Powoduje to napięcia, które w lini prostej prowadzą do podziałów społecznych i obniżeniem dobrobytu emocjonalnego jednostki. Ciekawe – bo nigdy na to tak nie patrzyłem.

Przy okazji wszystkie te tematy są podparte różnego rodzaju badaniami i opracowaniami.

Zaznaczę tylko, że autor posiada dość specyficzny styl narracji i opowiadania (jest lektorem własnego audiobooka), dlatego znajdą się osoby, którym totalnie ta forma nie przypadnie do gustu. Na szczęście w https://audioteka.pl można przesłuchać ponad godzinę za free, więc ryzyko można zmniejszyć do minimum😊

Jest tam tyle tematów i wątków, że aż trudno zdecydować czym się podzielić. Dlatego skupię się na ogólnym przesłaniu jakie płynie z książki.

Życie człowieka to niezbadany proces, tak skomplikowany i przepełniony tyloma zależnościami, że jego ogarnięcie na obecny czas nie jest możliwe. Dlatego jesteśmy atakowani przez bezwzględne algorytmy aplikacji, zwodzeni magicznymi właściwościami suplementów i obietnicami bez pokrycia, gdy po prostu potrzebujemy spokoju i bliskości.

Będąc najbardziej uprzywilejowanych pokoleniem ludzkości w historii ziemi, mamy najwyższy wskaźnik depresji, samobójstw, samotności etc.

To wszystko to obraz kultury i technologii, która prześcignęła możliwości naszego organizmu. Brak niektórych (dobrych) pasożytów (w Tobie) ze względu na zbyt restrykcyjną higienę i choroby z tym związane. Brak więzów międzyludzkich w świecie pędzącym online. Brak zaspokojenia podstawowych potrzeb snu, skupienia uwagi, bliskości.

A przy tym największa wiedza w historii człowieczeństwa. Recepta na to wszystko jest o tyle prosta, o ile mega trudna do wdrożenia. Sam często zawodzę w tych obszarach:

• sen
• woda
• proste jedzenie
• bliskość
• ćwiczenia wydajnościowe i siłowe
• mobilność ciała
• czas skupienia
• natura

W książce znajdziemy mnóstwo ciekawych pomysłów i inspiracji, jak poprawić te obszary. Znajdziesz w niej również wiele najnowszych badań naukowych oraz ciekawych przypadków.

Dodam jeszcze bardzo fajne krytyczne podejście autora do utartych przekonań. Czy biurko powinno być zawsze czyste i posprzątane, aby się wydajnie uczyć? Czy koniecznie trzeba wstawać rano, aby dużo osiągać? Czy nasz mózg jest kontrolowany przez obce organizmy…

Polecam wszystkim ciekawskim.

Sztuka mówienia NIE dotyka bardzo ważnego obszaru jakim jest asertywność, umiejętność odmawiania oraz skupienia się na swoich potrzebach. Tego typu wiedza przydaje się zarówno w pracy jak i w życiu prywatnym. Nie raz jest tak, że w pracy jesteśmy namawiani do poświęcenia swojego czasu i uwagi na zajęcia, które w danym momencie nie przynoszą nam korzyści, a czasem wręcz oddalają nas od naszego celu.
Tego typu sytuacje mają miejsce, gdy zgadzamy się pomagać wszystkim, którzy poproszą nas o pomoc, jednocześnie zapominając o naszych zadaniach.

Autor w tej pozycji przedstawia zróżnicowane strategie odmawiania, które pozwalają asertywnie odmówić bez stosowania wymówek i z alternatywną propozycją. Jedną z nich jest wskazywanie innych osób, które lepiej i sprawniej zrealizują prośbę o pomoc, o którą jesteśmy proszeni.

Największym wyzwaniem, przed jakim stajesz, ucząc się zdrowej asertywności, jest pozbycie się poczucia winy, strachu i wstydu, które dają o sobie znać, gdy robisz coś, co wywołuje rozczarowania innych ludzi.

Pozycja ta jest niezłym poradnikiem, w jaki sposób zmienić swoje postępowanie. Prezentowane strategie są na tyle ogólne, że bez większych problemów można je wdrożyć niezależnie od wykonywanej pracy. Również opis sytuacji jest jasny, przez co nie ma problemów z szybkim zrozumieniem kontekstu i przełożeniem ich na swoje otoczenie.

Zdecydowanie polecam! 🙂

Można krótko – jest mega!

Sam autor przypomina, że on nie wymyśla tych książek. Jego publikacje to zebranie i usystematyzowanie różnego rodzaju badań z odrobiną sugestii co do interpretacji wyników.

W poprzednim newsie opisałem podstawowe założenia książki. W drugiej części książki mamy masę świetnych przykładów jak możemy zastosować strategie głasków. Jest to materiał, który sprawdzi się zarówno na płaszczyźnie zawodowej, jak i prywatnej.

Poza wartościami związanymi z podwyższaniem kultury w miejscu pracy chyba największa zaletą tej książki to uświadomienie czytelnikowi wpływu na świat w jego prywatnym ekosystemie.

Relacje, które utrzymujemy z partnerem, dziećmi, rodziną czy znajomymi można zdefiniować w taki sposób, aby uzyskać mnóstwo pozytywnych efektów. I w drugą stronę, jak nie zepsuć motywacji i samopoczucia w naszym najbliższym otoczeniu.

Mądre i umiejętne wspieranie, może być kluczem do uruchomienia drzemiących zasobów w każdym człowieku. Zaczynając od wewnętrznego dialogu, po interakcje z nieznajomymi ludźmi.

A jaki może być impakt takich działań? Autor przybliża badania, z wyniku których można wydedukować taką prawidłowość:

Jeśli dana osoba ma kiepskie samopoczucie to nie tylko jej otoczenie to samopoczucie przejmuje ale otoczenie, które już bezpośrednio nie ma z nią styczności. Oznacza to, że jakiś zdemotywowany nieznajomy może mieć pośredni wpływ na nasze samopoczucie. I w drugą, pozytywną stronę, działa to tak samo.

Książka wesprze nas w użyciu tego potężnego narzędzia a reszta to już magia działania naszej ludzkiej natury.

Bierz odpowiedzialność. Nie tylko za siebie, ale za cały projekt i zespół. Wymagaj od siebie olbrzymiej pokory, determinacji i bezustannej pracy. Jest to część filozofii byłego komandora podporucznika oddziałów Navy SEALs, Jocko Willink’a oraz byłego oficera Navy SEALs Leif Babin’a. Przedstawiają oni w tej książce swoje ekstremalne historie z Iraku, podsumowują reguły działania oraz pokazują ich zastosowanie w zarządzaniu. W tej pozycji dowiesz się jak wielką wagę w kryzysie odgrywa pokora oraz odpowiedzialność. Wzięcie całkowitej odpowiedzialności na klatę w sytuacji całkowitej porażki wymaga również olbrzymiej odwagi.

Polecam wszystkim którym nie straszne wojskowe procedury, dyscyplina i ekstremalna filozofia.

Jak zwiększyć efektywność zespołu? od Mariusza Chrapko. Na ten cykl składają się następujące tematy:

• Jak budować zaufanie w zespole?
• Jak zarządzać konfliktem w zespole?
• Jak zwiększyć zaangażowanie w zespole?
• Jak zwiększyć odpowiedzialność w zespole?
• Co zrobić, żeby zespół dbał o wyniki?

Cały podcast został zbudowany przez autora w oparciu o Pięć dysfunkcji pracy zespołowej. Opowieść o przywództwie. 5 dysfunkcji to brak zaufania, konflikt, brak zaangażowania, brak odpowiedzialności i brak dbania o wyniki.

Autor zaczyna od podstawowego i najważniejszego elementu – zaufania.

Zaufanie jest to otwartość, szczerość, poczucie komfortu i bezpieczeństwa, brak strachu przed mówieniem o porażkach, przemyśleniach etc.

Kluczowe w zespołach jest stworzenie dobrego klimatu, środowiska do pracy. Bez tego ludzie nie będą w stanie się dobrze komunikować. Autor przytacza tutaj przykład, metaforę z książki Liderzy jedzą na końcu. Dlaczego niektóre zespoły potrafią świetnie współpracować, a inne nie – o skuterze śnieżnym. Ten jest przeznaczony do konkretnej pracy w konkretnym środowisku. Jeśli umieścimy skuter w innym miejscu, na przykład na pustyni, to straci on swoje funkcje i nie będzie działał jak należy.

Tutaj też autor cytuje tutaj Simona Sineka, że:

zaufanie jest jak smar, który powoduje, że wszystkie tryby lepiej działają.

Podobnie jest w organizacjach – często zespoły HR lub managerowie skupiają się na umiejętnościach ludzi i próbują złożyć zespół marzeń, ale czasem pomijana jest kwestia środowiska, w jakim ten zespół będzie działał. Jeśli członkowie zepołu nie będa się czuli komfortowo, nie będą mówili o swoich problemach, albo nie będą prosili o pomoc (np z obawy przed konsekwencjami) – to nawet zespół złożony z najlepszych technicznych specjalistów nie osiągnie sukcesu.

Autor podaje kilka technik i ćwiczeń, które mogą spowodować zwiększenie otwartości i zaufania. Pierwszą z nich jest podzielenie się jakąś osobistą historią na spotkaniu – zarówno przez lidera jak i przez członków zespołu. Tutaj autor sugeruje różne urozmaicenia np. Z kartami, albo z grą Dixit (przyznam, że to ciekawy pomysł).

Innym ćwiczeniem jest rozmowa o wartościach zespołu – pomoże to budowaniu otwartości, poznaniu potrzeb członków zespołu etc. Ważne jest, aby dobrze zakomunikować zespołowi, że podczas ćwiczeń powinniśmy podejść do historii i rozmów z otwartą głową, bez oceniania i wyśmiewania opowieści albo pomysłów. Tego typu zachowania skutecznie są w stanie zniechęcić ludzi, którzy następnie będą niechętni aby się otwierać.

Trzecim sposobem są narzędzia diagnostyczno rozwojowe, które pozwolą poznać Wam swoje profile. Znając je będziecie wiedzieć jak lepiej rozmawiać z pozostałymi członkami zespołu, zrozumiecie ich style działania, sposoby analizy i rozwiązywania problemów oraz będziecie w stanie formować lepsze komunikaty.

Takie modele to DICS (Czym jest MODEL DISC – style ludzkich zachowań) czy polski model FRIS (Poznaj FRIS).

W każdym z odcinków autor przekazuje szczegóły dotyczące danej dysfunkcji oraz przedstawia metody jej zniwelowania. W jednym z kolejnych podcastów pojawia się metoda zwana trzema pokojami Walta Disneya – służy ona do zbadania projektu, rzetelnej oceny oraz do poszukiwania kreatywnych rozwiązań.

Cykl podcastów możecie posłuchać na storytel albo za darmo na stronie autora:
MP 097: Jak budować zaufanie w zespole – cz. 1. Znajdziecie tam też wiele dodatkowych materiałów i linków.

Osobiście gorąco polecam – wiedza z zakresu działania zespołu, rozwoju oraz produktywności może być przydatna nie tylko dla managerów.

Ta książka wymiata w wielu aspektach. Mamy naukę, czasem nawet w wersji hard (sorry myszki), jest dramat śmierci, jest nadzieja na poprawę naszego stanu, są konkretne wskazówki jak żyć dłużej (mały spojler przyjmuj mniej kalorii) i są też problemy geopolityczne związane z tematem długowieczności. Super lektura – bardzo polecam.

Autor Matthew Walker w tej sennej (bynajmniej! 😴) pozycji porusza wiele tematów związanych ze snem. Począwszy od biologii, przez psychologię i zdrowie, aż po efekty snu (a przede wszystkim jego niedoboru!) na życie codziennie i relacje👫 Czy wiesz, że czas “czas połowicznego rozpadu” kofeiny wynosi 6-8 godzin? Albo, że popołudniowa drzemka potrafi zmniejszy ryzyko chorób serca o kilkadziesiąt procent?🤔 Dlatego warto się zapoznać z tą pozycją, gdyż uświadamia jak bardzo szkodliwy jest brak snu i nieprzespane noce🌕 Już godzina snu mniej może powodować gorsze skupienie, brak koncentracji, błędną ocenę sytuacji, konflikty, znaczne pogorszenie zdolności zapamiętywania i regeneracji organizmu😨, osłabioną odporność, mniejszą produktywność… i jeszcze wiele innych negatywnych skutków😱 Dlatego książkę warto przeczytać i warto się wysypiać. Nie zarywaj więcej nocy i daj odpocząć swemu ciału😴 Zdecydowanie polecamy!💪